Γιατί είμαστε μακριά, αν έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον?
~Συναίσθημα φόβου ~
''Και τώρα?'' Η Έστερ παρακολουθούσε την φίλη της να τρώει μανιακά το παγωτό που είχε στα χέρια της ενώ στην ερώτηση της σταμάτησε να το σκεφτεί, μα μετά συνέχισε να τρώει.
''Τίποτα, συνεχίζω την ζωή μου...με τον Φίλιπ'' Προσπαθούσε να φανεί άνετη, ότι δεν την ενοχλούσε όλο αυτό αλλά και μόνο που το είχε ρίξει στο φαΐ, πρόδιδε τα συναισθήματα της. Ήταν μπερδεμένη και η φίλη της το ήξερε.
''Δεν ένιωσες τίποτα ρε φίλε? Μου λες ότι σου έκανε έρωτα και δεν έλαβες ούτε ένα μικρό συναίσθημα?'' Πώς γίνετε αυτό? Ούτε την ευχαρίστηση της στιγμής? Της φαινόταν παράλογο.
''Δεν φταίει αυτός Έστερ, το μυαλό μου φταίει...ρώτα αν ήταν έστω και μια στιγμή μαζί του'' Άφησε το παγωτό στο τραπέζι και την κοίταξε ένοχα.
''Ήταν?'' Δεν ήξερε αν έπρεπε να την ρωτήσει, αν η Ζιζέλ έπρεπε να ακούσει την απάντηση από τον ίδιο της τον εαυτό.
''Όχι, σύγκρινα κάθε του κίνηση με του άλλου...''Ξεφύσησε με την ανακοίνωση της, δεν υπήρχε λόγος να πει ψέματα, ίσως αν το παραδεχόταν σε κάποιον να το έβγαζε από μέσα της και να προχώραγε.
''Δεν καταλαβαίνω γιατί πιέζεσαι σε μια σχέση που δεν σου κάνει''
Ξανά πήρε το παγωτό και το έλιωνε με το κουτάλι, απλά για να έχει να απασχολήσει κάπως τα χέρια της ''Τον ήθελα τόσα χρόνια τον Φίλιπ, δεν ξέρω τι άλλαξε...κάτι θα έχει μείνει εκεί μέσα, ίσως αν το βρω...'' Έπρεπε, έπρεπε κάπως να ξυπνήσει την έλξη που είχε νιώσει για τον Φίλιπ στο παρελθόν.
Η Έστερ της πήρε το παγωτό από το χέρι της και το άφησε στο τραπέζι, δεν μπορούσε να την βλέπει άλλο να το πασπατεύει. ''Ναι εννοείτε, όταν θα πεθάνει αυτό που γεννήθηκε για τον Πέιν ''
''Δεν υπάρχει Πέιν!'' Ύψωσε λίγο περισσότερο την φωνή της, τα λόγια του ακόμα δεν είχαν σβήσει από την μνήμη της. Καλύτερα μακριά μου, δεν κάνω για σένα. Δειλέ!
''Ε δεν το δέχομαι Ζιζέλ, δεν θα λέμε ψέματα και μεταξύ μας! Πες την αλήθεια να τελειώνουμε'' Όσο και να φώναζε δεν κέρδιζε κάτι, δεν ήταν στο χέρι της, αυτός δεν ήθελε. Ας της ζητούσε να τα παρατήσει όλα και εκείνη θα το έκανε.
YOU ARE READING
Deloroso
Romance''Το ένιωσα, το ένιωσα που να πάρει...με ήθελες όσο και εγώ'' Δεν μπορούσε να εξηγήσει την συμπεριφορά του, θα ορκιζόταν ότι χτες ήταν κάποιος άλλος, ένας άντρας που θα έδινε τα πάντα να την σφίξει για λίγα δευτερόλεπτα στην αγκαλiά του, να της κλέ...