Pâyidar

38

Artık hiç okula gitmek istemiyordum. Her gün Keremi görmek benim canımı çok yakıyordu.

- Masal hadi geç kalıyorsun kızım.

- Hemen geliyorum baba.

Hemen kıyafetlerimi giyinip aşağıya indim. Kahvaltımı yaptıktan sonra da Üniye gitmek üzere yola çıkmıştık. Herzaman ki gibi Ceren beni bekliyordu.

- Günaydın Canom.

- Günaydın.

- Birileri yine ters tarafından kalkmış.

- Kim? Ben mi? Yoo.

- Neyse tamam bak ben sana ne anlatacağım.

- Zaten Ceren bir şey anlatmasan çok şaşırırdım.

- Bak şimdi bu Savaş dün bana geldi ve-

- Hiç ilgilenmiyorum Ceren anlatmana gerek yok.

- Ya bi dursana-

- Duymak istemiyorum. Hadi geç kalacağız derse.

- Off Masal! Off!

Sınıfa girmiştik bizden bir kaç dakika sonra da Mavi göz girmişti sınıfa. İlk günlerdeki gibi değildi o da. 'Normalleşmiştik' artık normal olmak ne demekse.

- Sormak istediğiniz bir sorunuz varsa şimdi sorabilirsiniz.

Tam o sırada Ceren elini kaldırmıştı. Ne soracaktı ki yani Ceren bu ders onun umurunda değildir ki.

- Hocam bende sizin verdiğiniz özel derslere katılabilirmiyim malum benim derslerim biraz zayıf.

- Ceren ben burslu öğrencilere özel ders veriyorum. Kendine daha iyi bir hoca bulabilirsin.

- Hocam sizden daha iyisini görmedim ben. Hem babam da sizden ders almamı istiyor.

- Ben sonra babanla görüşürüm.

- Tamam hocam.

Hepimiz Cerenin neden Kerem den özel ders almak istediğini biliyorduk. Ders umurunda bile değildi maksat Kereme daha yakın olmak. Ders bittikten sonra kantine inmiştik.

- Ceren?

- Efendim benim canikom.

- Neden Kerem hoca dan özel ders istiyorsun.

- Açıkcası Masal ders benim hiç umurumda değil.

Ben ne dedim size.

- Seni o kadar iyi tanıyorum ki Ceren. Biliyordum ders için olmadığını.

- Ay tabikide tanıyacaksın Masal kaç yıllık arkadaşınım. Ben Kerem Hocaya daha yakın olmak için yaptım.

- Onu anladım zaten. Ama Ceren çok ümitlenme..

- Neden?!

- Onun sevdiği birisi var... yani vardır muhtemelen... yani boylu poslu adam illa ki bi sevdiği vardır.

- Masal bu kadar negatif olmasan lütfen. Bak negatif enerjiyi üzerimize çekiyorsun.

Tam o sırada Savaş yanımıza geldi.

- Prenses günaydın.

- Masal cevap versene sana diyor çocuk.

- Yalnız benim ismim Prenses değil unuttuysanız Savaş bey.

- Çok Pardon Masal hanım benim hatam:)

Aslında Savaşa da kızamıyordum sonuçta ikimizde alkollüydük ama... Sanki iki insan yaşıyordu Savaşın içinde. Bir tarafı acımasız, egolu, ve tam bir player ama diğer tarafı da o kadar sevgiye muhtaç ve merhametli ki.