Savaş Keremin bu hareketinden ötürü çok şaşırmıştı ve tam olarak ne yapacağını bilmiyordu. Kerem tam geriye çekilecekti ki Savaş'da abisine sımsıkı sarıldı.
- Abi.
O kadar duygusal bir an yaşanıyordu ki onları böyle görmek beni çok mutlu etmişti ve Savaş'la ayrı gurur duyuyordum duvarlarını yıkabildiği için.
- Bundan sonra seni hiç bırakmayacağım kardeşim.
- Bende seni abi. Bir yerlere oturmaya gidelim mi?
- Birazdan ama dersin var senin.
- Hemen abiliğiye başlanıldı yani.
- Eeee öyle. Hadi geç kalmayın.
Savaş elimi tutup kulağıma eğildi ve;
- Sen olmasan başaramazdım. İyi ki varsın Prenses.
dedi.
- Bu senin başarın sevgilim.
El ele sınıfa girmiştik. Ceren hemen yanımıza geldi.
- Okulumuzun müq çifti de geldiğine göre ders başlayabilir.
- Ya dalga geçme Ceren.
- Savaş bey bakıyorum da çok mutlusunuz hayırdır?
- Yanımda bu kadın olup da mutlu olmamam mümkün mü?!
- Vay bee.
Savaş gerçekten beni sözleriyle hep utandırıyordu. Ders başlamıştı ve Savaş herzaman ki gibi dersi dinlemiyordu.
- Savaş dersi dinlermisin birazcık.
- Dinliyorum Prenses.
- Tabi canım kesin.
- Abim beni geçirir.
Savaşın abim dedikten sonra ki gülümsemesi içimi ısıtmıştı. Ne kadar da mutluydu artık Kereme abi diyebildiği için. Dersler bittikten sonra Savaş beni evime bıraktı.
- Sen şimdi ne yapacaksın?
- Kerem yani abim benimle vakit geçirmek istiyormuş tabi bende istiyorum onunla Restorana gideceğiz.
- Savaş senin adına o kadar mutluyum ki sevgilim.
- Biliyormusun Prenses bende hayatım da hiç olmadığım kadar mutluyum. Herkesin hayran kaldığı kadınla birlikteyim yıllardır abim olduğunu bildiğim halde abi diyemediğim abimle yemek yiyeceğim ben daha bu hayattan ne istiyeyim.
- İyi ki varsın... iyi ki seni tanımışım sevgilim.
Savaşın yanağına bir buse kondurduktan sonra arabadan indim.
Günler hızlıca geçmeye başlamıştı... Hayatım çok güzeldi sevdiğim adamla birlikteydim. Savaş Kerem'le barışmıştı... çok mutluyduk.
Veeeeeeeee 10 yıl sonra.....
- Dur Prenses sen kaldırmıyorsun bunu.
- Abartma Savaş!
- Hayır, hayır, hayır kesinlikle ellemiyorsun hiç bir şeyi. Her şey benim kontrolüm altında sen hiç merak etme.
Evet biz Savaş'la evlenmiştik ve çok mutluyduk bu mutluluğumuza mutluluk katan bir haber de almıştık. Tahmin ettiniz bile galiba.. hamileydim! Her şey bir Masal gibiydi kendi çizdiğimiz evimizde oturuyorduk ikimizde Üniversiteden dereceyle mezun olmuştuk bunu Savaş'dan hiç beklemiyordunuz dimi:) ee tabi kim çalıştırdı onu sınavlara. Ondan sonra yüksek lisans için beraber yurtdışına çıkmıştık. Ani bir karar'la da evlenmiştik. İkimiz'de babamın holdingin'de çalışıyorduk ama bir gün kendi iş yerimizi kurmak hayallerimizden biri. Çok başarılı işlere imza atmıştık bir sürü ödüller kazanmıştık bunun için kendimle ve Savaş'la ayrı gurur duyuyordum çünkü biz bu hayata dair bir iz bırakmıştık arkamızı dönüp baktığımız da evet biz bunları başardık diyebileceğimiz önemli işlere imza attık. Umarım kızımız'da bizim gibi düşünür.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Pâyidar
Romance"Söyle kim üzdü seni bu kadar?... Seçtiklerin mi vazgeçtiklerin mi?" Yaşamımız boyunca bizi en çok kimler üzer? Bizim kendi hayatımıza seçtiklerimiz mi vazgeçtiklerimiz mi? Masal Özel gittiği yaz kampın da hayatının aşkına rastlar( Kerem Ergün) a...
