Leyla şaşkınlığını gizleyerek:
-H-hoşgeldiniz çocuklar geçin içeri
İçeri geçtiklerinde Dicle de Barış'ın valizini kendi odasına koyup salona, Leyla ve Barışın yanina gelir
Barış: Merhabalar efendim
Leyla: Merhaba Bariş'cığim hoşgeldin tekrar. Ne ikram edeyim sana aç mısınız?
Barış: Yok hiç zahmet etmeyin
Leyla: Yok yok olmaz öyle yoldan geldiniz sen keyfine bak burda kendi evin gibi rahat ol. Biz de Dicle'yle bir şeyler hazırlayalım dimi kızım hadi gel!!
Bu cümleleri biraz bastırarak söylemiştir ve Dicle biraz sonra gelecek tepkiye kendini hazırlar. Leyla mutfağa giderken Dicle de Barış'a sessizce:
-Rahat ol ben geliyorum şimdi
-Kizdi mi annen ben hiç bir şey Anlamadim
-Henüz değil, ama ben anlatıp konuşunca yumuşar o merak etme
Leyla: Dicleeee
Dicle yerinden zıplayıp koşarak mutfağa gider.
L: Seni dinliyorum paşam?
D: Ya anne ben sana bir açıklama yapamadim haberlerden sonra-
L: He öyle olunca kökten halledeyim çocuğu getireyim annemin yanına dedin?
D: Anne zaten İstanbulda alacağım tepkiyi aldım, seni özledim de geldim yaa
Kedi gibi sırnaşır bu cümleleri kurarken ve devam eder
Hem tanışmış olursunuz fena mı? 🥺
L: Peki tamam kızmıyorum tanışalım bakalim, hadi bak şansına en sevdiğin yemekleri yapmıştım içime doğmuş demek, hazırlayalım masayi
Dicle annesinin yanaklarını sıkarak:
Yaa işte benim Leyla'm yaa çok seviyorum seni
Yanağından bir özlem öpücüğü verir annesine. Masayi hazırlamaya başlarlar.
O sırada Barış'ın gözüne çerçevede duran Dicle'nin fotoğrafı takılır
Hayranlıkla fotoğrafı inceler. Bir süre sonra kendi telefonundan çerçevenin fotoğrafını çeker. Sevgilisinin her halini çok seviyordur ♡
Yaklaşık 15 dakika sonra Dicle salona gelir. Yüzü gülüyordur, sessizce Bariş'la konuşur
-Barışş annem kızmadııı
-Yaaa ciddi misinn ohh rahatladım üstümden bir yük kalktı
-Valla benim de sana belli etmedim ama kalbim ağzımdaydı. Neyse atlattık hadi gel yemek yiyelim
