LOSİNG YOU-Seni Kaybediyorum

Ep24-Tükenmişlik

Taehyung'u kaybetmelerinin üzerinden 9 ay geçmişti.Patlamadan sonra Jeonguk'un kuzenleri kulübeyi bulmuşlardı.Bulduklarında da kulübe kül olmuştu.Etrafta ne alfaya ne de Taehyung'a ait herhangi bir iz yoktu.O oyaydan sonra herkes-Jeonguk hariç-hayatına devam etmek zorundaydı.Elbette herkes üzgündü ama bir yandan da hayat geçip gudiyordu.Kai ve Sehun evlenmiş hatta Kai şimdi 3 aylık hamileydi.Hamile kalan ilk alfa sayılmazdı çünkü pasif bir alfa olduğu için kalması olağan bir durumdu.Abisi Chanyeol'de iki haftadır Baekhyun adında bir omegayla nişanlanmıştı.Ama Jimin...Psikolojik tedavi görmeye devam ediyordu.Abisin gün geçtikçe eridiğine şahit oluyor,Taehyung ve Jeonguk'un bu durumda olmasından kendisini sorumlu tutuyordu.Eşi o olaydan sonra hemen dönmüştü ve alelacele Kore'ye taşınmıştı.Her salı eşiyle beraber psikoloğa gidiyordu.

Jeonguk için hayat devam etmiyordu.Onun için durmuştu.Ne konuşuyor,ne gülüyor ne de yiyip içiyordu.Sadece ayakta durabilecek kadar besin alıyordu ölmemek için.Aslında ölmek en çok istediği şeydi ama yapamıyordu.Ailesine bu acıyı yaşatmak istemiyordu.Ama zaten ölmeyecek miydi?Kurdu daha ne kadar dayanabilirdi.Dayandığı yere kadar dayanacaktı Jeonguk.

Yine bir iş günüydü.Dokuz aydır olduğu gibi Jeonguk yine işe gelmişti.Bedenen işteydi fakat ruhen orda değildi.Eskisi gibi önemsemiyor kafasını yoramıyordu işine.

Herşey onun için griydi artık,gökyüzü,insanlar,çiçekler,herşey rengini yitirmişti.Çiçekler ona Taehyung'u hatırlatıyordu bu yüzden sık sık sadece kiraz ağaçlarının olduğu nehre geliyordu.Kiraz ağaçlarına her rüzgar değdiğinde omegasının kokusu doluyordu burnuna.Ona söylemek istedikleri vardı,onunla gezmek, görmek istediği yerler,tatmak istediği yemekler,türlü türlü çiçeklerin bulunduğu kırlarda uzanmak,kavurucu güneşin önünde durup ona gölge olmak istiyordu.Lakin hepsi bir bir alınmıştı elinden.Kimdi o alfa neyin nesiydi bilmiyordu ama omegasını almıştı elinden.Bütün kemikleri kırılmıştı sanki,iliklerine kadar üşüyordu sımsıcak güneşin altında.

İnsan Temmuz ayında üşür müydü?Üşüyordu Jeonguk kutuplarda çırılçıplak kalmış gibi üşüyor titriyordu.Yaşama sevinci,hevesi gitmişti.Sanki kalbini söküp almışlardı deltadan.Hem hissetmiyordu, hem de tonlarca ağırlığın altında ezilmiş gibiydi kalbini.Onsuz hayat hiçbirşeyi ifade etmiyordu onun için,anlamını yitirmişti.

Eski günleri geldi aklına yan bir gülüşle anımsadı o günleri.Kendine çok kızgındı.Hiçbir zaman dinlememiş,inanmamıştı eşine.Omegasına gün yüzü göstermemiş,nefes bile aldırmamıştı.Tek yaptığı omeganın ruhuna işkence edip yaralamaktı.Ancak son zamanlarında bütün gerçeği Taehyung'un arkadaşı Yunho'dan öğrenmiş ve Taehyung iyileşince herşeyi düzelteceğine yemin etmişti.Ancak bu sevinci yalnızca bir hafta sürmüştü .Onu kaybetmişti.Eşi kayıp gitmeşti ellerinden.Kardeşi ve yeğenini seçmiş kendesinin ve eşinin ölümüne göz yummuştu.Eşi ölmüştü peki o?O ne zaman ölecekti?Böylece oturup bekleyecek miydi?
Omega öldüğünden beri zaten bedenen acı çekmiyor muydu her gün.Neden ölüm ona gelmeden o ölüme gitmiyordu ki.

Daha fazla yaşamanın bir anlamı yoktu bir an önce yaşantısına son verip kavuşmak istiyordu omegasına.Kurdu ona her gün işkence ediyor canını almak,onu parçalara ayırmak istiyordu. "Eğer omegam yoksa biz neden hala varız Jeonguk?Bu acımıza bir son ver ve bitsin artık bu özlem"Deltası her gün bunu fısıldıyordu ona.Onun da aklına yatıyordu beklemenin bir anlamı yoktu artık.

Odasında düşüncelere dalarken kapı tıklatıldı "Egendim"
"Gir"gelen müdür Namjoon'du.
"Söyle"Baş selamı verip önünde eğildi Namjoon.
"Efendim Bay Suho Bayan Lina ile Çin'de katıldığı toplantıda uzlaşmayı sağlamış ve yarın dönmeyi planlıyormuş"
"Pekala onu ararım teşekkürler Namjoon "dudaklarını birleştirip rica ederim der gibi tekrar baş selamı verip eğildi ve çıktı.Ardından bir telefon gelmişti ne kadar acmak istemese de arayan kişiyi görünce açmak zorunda hissetti,annesini kıramazdı.
"Efendim anne"dedi kısık sesiyle.
"Oğlum akşam herkes bizde sende gel güzelim olur mu?"
"Anne gelmesem?"
Birden burun çekme sesleri duydu,annesi ağlıyordu.