Azıcık Smut vardır 🙈
Ertesi gün herkesle vedalaşıp Seul'un dışında bulunan dağ evine gittiler.Beş kişilik huzur dolu bir aile tablosu mükemmel görünüyordu.Taehyung şimdiden heyecanlıydı.Gerçekten stresten ve sıkıntılardan uzaklaşabilecekler miydi.Başka bir yere yerleşince kötülükler Seul'de mi kalacaktı.Taehyung Seul'e geldiğinde,Pohang'da yaşadıklarını unutamamıştı hiç.Seul'de olanları da unutamayacaktı.Anılardan ne kadar kaçarsa kaçsın kurtulamazdı insan.Çünkü anılar evde,sokakta,işyerinde veya bir kafede kalmazdı.Acılar da öyle.Anı insanın aklında acı ise kalpte kalıcı bir hasarlar bırakırdı.Nereye giderse gitsin anılar zihninde yer etmiş ve onu bırakmayacaktı.
Keşke unutmak kolay olsaydı,ya da bir robot olsaydık da herhangi bir düğmeye basıp silebilseydik.Ancak bu imkansızdı.Kötü anılar ve acılarla yaşamaya ve onlara alışmaya çalışmaktan başka bir şey gelmezdi elden.
Taehyung'un da bütün yaşadıklarını unutmak veya üzerine bir perde çekebilmek için ailesine ihtiyacı vardı.Jeonguk ise bunu sağlayabilmek adına uzaklaştırmak istiyordu eşini."Jeonguk!Nereye gidiyoruz?" Taehyung oldukça heyecanlıydı.bebekler arka koltukta biberonlarını yudumlarken,Taehyung devamlı dışarı bakıp nerede olduklarını çözmeye çalışıyordu. "Birtanem bu kadar heyecanlanacak bir şey yok.Panik atağının da olduğunu unutma." Bu yüzden sakin olmaya çalış lütfen.Jeonguk onun en ufak bir heyecandan bile kaçınmasını istiyordu.Biricik eşi onun en değerli varlığıydı.
"Ama Jeonguk'cuğum merak ediyorum!" Deyip dudaklarını bükmüştü.Jeonguk onun bu dudak bükmesine dayanamayıp öpmek için uzanmıştı.Fakat Taehyung onu eliyle ittirip "Yah!Jeonguk.Bebeklerimizin yanında yapma.Çok ayıp" Taehyung'un yıllar geçse de hala eski masumiyetini koruması,Jeonguk'u hayretlere düşünüyordu.İlk zamanlarda ona asla inanmıyor ve numara yaptığını düşünüyordu.Fakat neredeyse beş yıldır evli olmalarına rağmen hala bu kadar utangaç olması onu söyledikleri ağır sözler ve hakaretler yüzünden hala utanç duyuyordu.
Herkes herşeyi unutsa da,Jeonguk ve Taehyung bu enkazdan asla kalkamayacaktı."Pekala öyle olsun bakalım.Evde görüşeceğiz" Bu imalı bakışlar altında küçücük hissetmişti Taehyung kendini. "Jeonguk.Seninle nasıl başa çıkacağım ben?" Jeonguk'u birden bir kahkaha esir almıştı.Çünkü Taehyung'da biliyordu ki Delta Jeon Jeonguk'tan kaçış yoktu.Bu yüzden teslim olmayı seçmişti.Taehyung eşinin şehvete bürünmüş gözlerine bakınca,yüzünü elleriyle gizlemişti.Çocukları anlamasa da onların yanında eşinin böyle davranması onu utandırıyordu. "Umarım Jimin komposto falan sıkıştırmamıştır bir yerlere"
Jeonguk bunu duyunca kahkahalara boğulmuştu.Jimin'in kompostoları Taehyung'a çok yaramıştı. "Umarım bir yerlerde vardır" Taehyung 'un gözleri kocaman açılmıştı. "Ya utanmaz şey!Burada çocuklarımız var ve seni duyuyorlar!" Dedi.Yalancı bir sinirle.Delta eşine bakıp "Ama onlar çocuk değil henüz bebekler.Anlamaları mümkün değil" Taehyung'da biliyordu bunu fakat yine de utanıyordu. "Of Jeonguk!" Diye sitem etti.Daha sonra yol boyunca atıştılar.
"İşte geldik güzelim.Sen bebekleri al bende bavulları çıkarayım" Taehyung arabadan inip arka kapıyı açıp çocuklardan birinin kemerlerini açtıktantan kucaklayıp yere indirdi..Tam diğer oğullarını alıp indirecekken başının dönmesiyle duraklayıp "Jeonguk!" Jeonguk bavulları yere fırlatıp eşinin yanına koştu "Ne-Ne oldu iyi misin?" Taehyung bebeği kucağında tutuyordu.Ancak duraksamıştı "Deprem oldu hissettin mi?" Jeonguk yine panik atak geçirdiğini farketmişti.Ne yapacağını ne söyleyeceğini bilmiyordu.
Jeonghan'ı eşinin kucağından alıp yere indirdi. "Sana öyle geliyor bir tanem.Sen otur ben hallederim" Taehyung hala kendine gelememişti.Sol eline baktığında titriyor ve nefesi daralıyordu. "El-elim titriyor.Jeonguk nefes alamıyorum" Jeonguk evin bahçesindeki koltuklardan birine oturup,eşini kucağına aldı "Sakin ol.Sadece derin nefesler al-ver" Taehyung söyleneni duymuyordu.Kalbinin sesi ve hızı yüzünden nefes alamayacak gibi hissediyordu. "A-alamıyorum" Jeonguk onun başını omzuna yaslayıp "Almaya çalış birtanem ben yanındayım.Deltan yanında.Hadi güzelim rahatla" Jeonguk'un yaydığı rahatlatıcı feromonları yeni yeni algılamaya başlamıştı.Babalarının kötü olduğunu hisseden bebekler de ağlamaya başladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LOSİNG YOU-Seni Kaybediyorum
Fanfiction"Tek istediği birazcık merhametti" Delta:Jeon Jeongguk Omega:Jeon Taehyung Mpreg Biraz femtae😇🥰 SMUT DÜZ YAZI OMEGAVERSE ŞİDDET ANGST DEĞİL ÇÜNKÜ MİNİK KALBİM KALDIRMAZ🌸 Arkadaşlar bu benim ilk hikayem,içimde hikaye yazma isteği çok vardı ve y...