Scars of Chaos

Chapter 38 | The Chase

Angel’s Point Of View
___

“Anong stalker ka riyan?” Nakataas ang isang kilay ni Winter habang ang isang kamay niya naman ay nakahawak sa kaniyang matipunong dibdib.

“Parang tanga ka naman Trisha, may isda na palang stalker ngayon.” Humagikgik si Zen sabay ngisi at pasimpleg sumulyap kay Lemon na tahimik lang na nakaupo sa damuhan. “Sabagay, may isda rin namang malakas humigop.”

Narinig ko pa ang bahagyang pagsinghap ni Lemon bago siya napalunok ng dahan-dahan kasabay ng pagpula ng kaniyang mukha at saka pag-iwas ng tingin. Napairap na lamang ako. Why do I fucking feel that there’s something happened when these two are underwater? Ugh! I’m hoping that it’s not something disgusting.

“Hindi ako nagbibiro! Totoo ‘to, promise!”

Napabuntong-hininga ako at saka hinilot ang aking sentinado. Pagod ako ngayon at kasing liit lang ni Lemon ang pasensiya ko kaya naman sana ay maging matino na muna sila. “Trisha, please, not now.”

“P-Pero…” Napakunot na lamang ang nuo ko nang biglang mapunta sa itaas ang tingin ni Trisha, kasabay na rin no’n ay ang pagdilim ng kapaligiran na para bang may isang malaking bagay ang nasa likod namin.

With our brows furrowed, we slowly turned to our back when the ground vibrated slightly. Our gaze stopped at the creature, our eyes slowly widen when we saw how huge the creature was. Mas malaki pa ata ‘to kaysa sa elepante!

It has a long jaw with its long and sharp teeth, maybe its bite power is strong enough to snap the bones of an elephant. As I observed it, I noticed that it has no feathers at all! It just covered by a smooth, black scaly skin. The creature has a massive body and long tail that is covered in a black scale. Impressive…

At nang dahil sa ako ang naunang natauhan sa amin ay mabilis akong napatayo at pinalitan ang aking anyo sa Demon Soul. I made a whip out of my black magic and alerted my body so that I can fight the creature when it attacks us.

Honestly, I don’t have a single fucking idea what kind of animal or creature is that, but I can tell that this creature is dangerous by the way it looked at us with its hawk eyes and its powerful aura. The creature were just looking at us like its finding something in our soul.

Napaatras na lamang kami nang bigla itong gumalaw kasabay no’n ay ang pag-sigaw nito ng malakas dahilan para mapatakip kaming lahat sa aming mga tainga. That loud roar made the birds that are resting in the trees flew away, leaving their nests behind. The danger that this creature’s presence told us was enough to made me feel fiery and excited.

Dahan-dahan naman akong tumingin sa mga kasama kong ngayon ay nakahanda ng lumaban. Nakalabas ang mga kapangyarihan at sandata nila saka nakaalerto ang mga katawan. Napangiwi ako bago ibinalik ang tingin sa nilalang na nasa harapan namin ngayon.

Pagod kami at malamang ay nanghihina rin, lalo na si Rain dahil ginamit niya ang kaniyang kapangyarihan kanina upang hanapin kami sa ilalim ng tubig at iligtas. Hindi rin ako nakakasigurado kung kaya kong patumbahin ang nilalang na ito, but I’ll give it a try.

Suddenly, my grip on the whip tightened when it slowly started moving towards us. Dahan-dahan kaming umatras habang ang mga mata naming lahat ay nakatuon sa nilalang, binabantayan ang bawat galaw nito.