Scars of Chaos

Chapter 50

Third Person's Point of View

Sa kalagitnaan ng digmaan, hindi mabilang ang mga phantoms na nakapalibot sa mga matutulis na bato, para itong isang maliit na kuweba ngunit walang lagusan o labasan. Pinipilit ng mga phantoms na pumasok sa loob ngunit dahil na rin ata sa matutulis na dulo ng mga bato ay pahirapan ang pagwasak nito.

Sa loob ng mala-kuwebang bato ay nakahandusay si Trisha. As she lay sprawled on the ground, her clothes were tattered, stained with both blood and dirt. Ramdam na ramdam niya ang mga paggalaw sa kapaligiran at rinig niya ang ingay sa labas ngunit hindi niya magalaw ang kaniyang katawan, kahit ang kaniyang mga mata ay hindi niya madilat.

"Young warrior," a deep voice suddenly vibrated inside of her mind, sending chills all over her body as tears began to stream down from her closed eyes. "It is time."

A powerful energy suddenly burst within her. "Arrgh!"

Tears streamed down her face as she writhed in pain. It felt as though a burst of energy was swirling within her, causing her insides to twist and turn, as if she were on the verge of bursting.

As the pain grew stronger, the ground beneath her started to tremble, as if it felt her suffering. Plants sprouted from the rocks, their roots digging into the soil. Vibrant flowers bloomed, and grass grew, crawling its way up the walls of the rock.

"AAHHH!"

Hindi maintindihan ni Trisha kung ano ang kaniyang nararamdaman. Nahihirapan siyang mag-isip ng mabuti hindi lamang dahil sa matinding sakit kundi dahil na rin sa mga halo-halong emosyon sa kaloob-looban niya.

"Surrender to your power."

Her scream echoed through the air as the powerful energy surged through her body. It radiated to her skin, pulsating with a powerful force from within her. Malalakas na sigaw lamang ang lumalabas sa kaniyang bibig at tanging ang lumuha lamang ang kaniyang ginawa habang palakas ng palakas ang mahika sa loob ng kaniyang katawan.

As the intensity grew, she squeezed her eyes shut in response to the pain.

"Make the world tremble, little flower."

She shouted the pain one last time, and with a sudden jolt, she opened her eyes, revealing emerald orbs that glowed like a star in a starless night.

Sa kabilang dako naman ay habol-habol ni Rain ang kaniyang hininga habang ang kaniyang mga mata ay nakatuon sa nakatumba nang higante sa ibabaw niya. Nagtagumpay sila sa plano kung kaya't dapat ay makaramdam siya ng kaunting kasiyahan ngunit sa 'di malamang dahilan ay kinakabahan siya. She can feel that something will happen-something dangerous.

Hindi rin nagtagal ay napatigil siya, biglang bumilis ang pagtibok ng kaniyang puso nang makaramdam siya ng malakas na enerhiya na nagmumula sa hindi kalayuan sa posisyon niya. Mabilis niyang hinanap sa kaniyang paligid kung saan nanggagaling ang mahikang iyon at tumigil ang kaniyang paningin sa isang lugar kung saan maraming phantom ang nagtutumpukan, na para bang may pinipilit silang maabot sa loob.

Her eyes narrowed, and she saw rocks with sharp ends intertwined together, making a small fortress inside. Hindi niya napigilan ang kaniyang mga paa na humakbang palapit roon, ngunit isang hakbang pa lamang ang kaniyang nagagawa nang biglang gumalaw ang kalupaan.

Ang paggalaw ay hindi yanig dahil hindi tuloy tuloy ang paggalaw nito. Dahan-dahan na parang isang pagtibok ng puso, at sapat na iyon upang mapatuon ang lahat ng atensyon sa direksyon kung saan iyon nanggaling.

The pulsating of the ground continued as silence covered the whole battlefield; even the dead stopped moving. The lords of Mystic, the soldiers, the dinosaurs, and the Phantom Queen not only felt the pulsating of the ground but also the powerful energy that keeps increasing as time goes by.