CHAPTER 36

202 21 2
                                    

Harley's POV

Nanggigigil na hinihiwa ko ang karne ng beef habang nakikinig sa hagikgikan at tawanan ng tatlong taga Japan na nasa sala ng unit ni Rui.

Kanina pa sila siyang siya sa usapan nila tungkol sa mga pa-throwback ng nakaraan at talaga namang nabu-bwisit na ko dahil wala man lang sa kanila ang nagkusang tulungan ako rito sa kusina!

Ang kakapal ng face! Anong akala nila sa'kin? Katulong?!!

"Look at this picture of Rui, Akira-chan. This was taken during his middle school sports festival. Totemo kawaii!" rinig kong sabi ng mama ni Rui.  [Totemo kawaii : so cute]

Marahil ay ipinapakita na nito sa bruhang 'yon ang album na bitbit nito mula sa Japan.

Nakakainis! Gusto ko rin makita 'yon!! 

"Hai, karewa desu." [Yes, he is.] Akira answered.  "And he looks like he's enjoying himself. "

"Atteruyo." [you're right.] "He really loves basketball back then. His a very good player. No, an excellent one! He was trained at Junior All Japan Camp and he was the youngest player. If he wasn't injured maybe he is in ------"

"Ma, Let's not talk about it. It's embarrassing."
si Rui.

Natigilan ako.

Rui was trained in the national team basketball camp?!

My gaaadd!! Kaya pala ... Kaya pala magaling siyang maglaro.

"There is nothing to be embarrass, son. And besides, Akira knows everything about your past. She's the one who save you from dying, remember?"

Oh no!!

Patay na!

Alam na pala ni mudra ang identity ng savior ni Rui.

Hala. Paano na ko niyan? Siguradong plus 1000 points na ang bruha kong karibal!!!

No! No! No! No!!!!

"You knew?" si Rui.

"Of course. Nakilala ko siya the very first time na mag-meet kami sa Japan. I already thank her on your behalf."

"It's nothing really. I just did what most people would do." pa-humble na sagot naman ng bruha.

D*mn! I can't take it anymore!!! Hindi ko na talaga ma-take ang makinig lang rito! Kailangan kong um-eksena!!

Kinuha ko ang malaking kutsilyo at itinaga iyon sa shopping board ng pagkalakas-lakas.

Taga!
Taga!
Taga!
Taga!

Hindi ko tinigilan hangga't hindi nagugutay-gutay ang karne!!

Akiraaa!!!!

Narinig kong biglang tumahimik ang sala.

Napangiti ako.

Tagumpay!

"Harley, are you alright?" si Rui.  "You need help?"

Napangisi ako.  "Hindi naman masyado. Pero maganda rin kung may tutulong." pasaring ko.

"Alright, I'll give you a hand."

"No, Rui. Let me." si Akira iyon.

Aba.. aba.. aba..

Pabida ka ghorl?

"Are you sure?"

"Yes."

Nilingon ko sila, ngayon ay papalapit na sa akin si Akira.

Sweet but PsychoTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon