Tesir III "Tamamlandı"

Bölüm 17 - Açığa Çıkmak

Merhaba melekler,

Geldik bakalim. 🎉🎉🎉 Bolumu okuduktan sonra asagida bulusuyoruz.

***

"Bunu neden yapıyorsun güç meleği? Neden onu üzecek adımlar atıyorsun?"

"Bu seni neden ilgilendiriyor Daimon?"

"Onunla ilgili olan her şey beni ilgilendirir."

"Öyle mi hangi vasıfla?"

"Sana vasfımı gösterirdim ama sen dua et söz verdim."

"Ama ben vermedim." diyen Gece Arbuz'un yüzüne bir yumruk atıp "bu ona iblisinden bir parçayı verdiğin içindi."

Hafif geriye doğru yalpalayan Arbuz yumruk yediği yüzüne dokundu ve o kalın kirpiklerinin ardından bakarak "bunu söylemene gerek yok güç meleği bunu ve birçoğunu zihninde okuyorum ve bu konuda sana karşılık vermiyorsam haklı olduğun için. Ancak bunu tekrar edersen bu sefer haklılığını hiçe sayıp karşılığını veririm."

Neden çok büyük konuşuyordum ben? Onların biraraya gelmelerinin düşük bir ihtimal olduğunu savunurken nasıl oluyordu da hemen bu ikisi aynı çatı altında kalmaya mecbur kalıyordu. Artık birbirlerine zarar veremeyeceklerini düşündüğüm anda nasıl oluyor da mutlaka birbirlerini yumruklamaya başlıyorlardı.

Yumruğunu sıkan Arbuz beni gördüğü anda bir adım geri çekildi. Ona döndüm ve "bana söz verdin."

"Evet verdim eanqa bu nedenle güç meleğinin cevabını vermedim." Etrafta başka melek ya da cinler olmadığına sevindim. En azından kendi kendimize rezil oluyorduk. "Özür dilerim eanqa ama bu melek beni..."

"Ben bahane istemiyorum sadece verdiğin sözü biz ayrılana kadar tutmanı istiyorum. O da birkaç saate olacak."

"Neden neden şimdi gidiyorsun? Ona vurmadım bile? Hem Arel henüz iyileşmedi. Onu götürdüğün taktirde ne olacağını bilmiyorsun."

"Bende seninle bunu konuşacaktım."

"Neyi? Hadi ama" dedi zihnimi okuduğu anda. 'Tartışacağına bana odaklansaydı neden ayrılacağımı anlardın' diye fısıldadım zihnine.

"Tamam kalabilir onun evi burası eanqa. Meleklerde öyle istedikleri kadar kalsınlar. Fakat Barın ve Alisa seni bu kadar isterken bu kaleden ayrılman doğru mu?"

"Yine aynı konuyu konuştuğumuza inanamıyorum. Biz neden dönüp dolaşıp hep benim korunmam üzerine bir tartışma içerisine giriyoruz. Ben Seraphim'im. Bunu hatırlatmaktan yoruldum ama bana biraz inancın olsun."

"Haklısın ancak bu yine de endişelenmemi engellemiyor. Yani gideceksin."dedi. Bir bana bir Gece'ye baktı ve zihnimin ya da zihnimizin gerisindekileri de bir şekilde almayı başardı. "Harika aptal bir görü yüzünden mi gideceksin hem de bir işe yaramayan Yüksek Melekler Kurulu'na." Sonra ileri geri hızla yürümeye başladı ve bir anda durup bana baktı ve eliyle Gece'yi işaret ederek "Hem de onun için." dedi. Sinirlendiğini görebiliyordum. Bunu daha fazla büyütmemesini, yatışmasını telkin ediyordum ki zihnine; kelimeler bir hızla döküldü dudaklarından. "Tabi tesirini hala hissettiğin bir meleğe nasıl karşı koyabilirsin ki? Bende aptal gibi hala umutla peşinde dolanıyorum. Bir tesir ile kim savaşabilir?"

Lanet olsun dedim içimden. Lanet olsun. Arbuz en önemli sırrımı açığa çıkarmıştı hem de muhattabı olan kişinin yanında. Bilmesini asla istemediğim tesirimin hala devam ettiğini söyleyerek ona dünyaları vermişti şu an. Bunun için zihnini okumama gerek yoktu. Gözlerindeki grileri dolduran ışıltılardan görebiliyordum.