Yer; Bozcaada/ Otel
#LİNA#
Otele geldiğimizde tüm sokaklar da adeta izdiham yaşanıyordu. Kendimizi odaya kapatıp televizyon karşısına oturduk. Hepimizin gözü o kara kutuya kilitlenmiş her haber kanalına bakıyorduk. Haberlerde; marketlere koşan, bankalara akın eden ve sanki son suyu alıyormuşcasına birbiri ile kavga eden insanların görüntüleri vardı. Hastanelerde kuyruklar ve eczanelerde adeta yıkım yaşanıyordu. Ölüm sayısı bazı kanallarda artış gösterirken bazı kanallarda sabitliğini koruyordu ve nedense ölenlerin hep kaza, yaralanma olduğunu tekrar edip duruyorlardı. Salgından değilde normal olaylardan ölmüşler gibi.
Talya; Çok korkunç Allahım sen yardım et. Bir günde ne değişti.
-Eve dönelim lütfen...
Akel; Feribot seferleri iptal. Arabamı alıp gidelim diyeceğim ama karşıya geçişler yok.
Açelya; Babamlara ulaşamıyorum telefonları çalmıyor bile.
Hıçkırıklar içinde ağlayan Açelya'ya sokularak sarıldım ve kollarımın arasına aldım.
-Hey sakin ol... Onlara ulaşacağız tamam mı. Hatlar çekmiyor bir yolu olmalı...
Akel; Herkes telefonlara sarıldığı için çökmüştür.
Açelya; Her şey tekrar yaşanıyor sanki.
Açi'yi ne kadar rahatlatmak istesem de bende korkuyordum ve aileme ulaşamıyordum. Elimde telefonum tekrar denediğimde artık endişelerimi içimde tutamıyordum...
- Daha da kötüsü... off babamlar açmıyor.
Talya; İnternetten dene! Kızlar interneti deneyin çabuk! Ben babamlarla şu an whatsapptan yazışıyorum. Şimdi cevap verdiler... Kahretsin! Her yer böyleymiş ve bizimkiler kendilerini eve kapamışlar. Annem de teyzemlere ulaşamıyormuş.
Bizim bu ulaşma hallerimizin aksine Akel, televizyona bakıyor bir yandan da arada perdenin arkasından camdan dışarıyı izliyordu.
Açelya; Neden endişeli değilsin?
Sorusunu camın kenarında durup dışarı bakan Akel'eydi ancak cevabını ben biliyordum.
Akel; Haber almam gereken birileri yok ayrıca Lina zaten uğraşıyor.
Elime aldığım telefonla bu kez whatsaptan aramayı denedim ve artık sekizinci denememde annem açtı.
- Anne!
"Bebeğim..."
- Anne biz...
Annemin sesini duymak içimde tuttuğum tüm korkuları adeta gün yüzüne çıkarmıştı. Ağlamaktan konuşamayınca Akel telefonu elimden alıp hoperlörü açtı.
"İyi misiniz? Haberler çok korkunç.Bebeğim...Lina?"
Akel; Ben Akel, Lina iyi...duygusallaştı sadece...
"Ah, Akel... İyi misiniz?"
Annemin Akel'i duyunca duraksayan sesi dikkatimden kaçmamıştı ama endişeli hali üstün gelip tüm korkusuna yenik düşmüş gibi ardı ardına sorularını sıralamıştı.
Akel; Şuanda iyiyiz.
"Allahım sen koru yarabbim. Dikkat edin! Eve nasıl döneceksiniz. Bir şeyler yapmalıyız. Burada delireceğim. Zaten zor ulaşıyoruz size. Ahh dur baban istiyor"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZOMBİ ÇAĞI- PARAZİTLER
Ficción General#Kaderlerini ölümün kollarına bırakmak istemeyen bir grup insan... İstedikleri şey ise karşılarına çıkan fırsatları kullanıp, dünyalarını koca bir yıkımdan kurtarmak ancak her biri geçmişlerine o kadar takıntılı ki birbirlerini göremiyorlar. Bu yo...
