#Kaderlerini ölümün kollarına bırakmak istemeyen bir grup insan... İstedikleri şey ise karşılarına çıkan fırsatları kullanıp, dünyalarını koca bir yıkımdan kurtarmak ancak her biri geçmişlerine o kadar takıntılı ki birbirlerini göremiyorlar. Bu yo...
Sabah herkes ayaklandığında etrafta insanlara yardım etmek için dağılmıştık ama hala çatıda uzanan Akel'in yanına gelip onun tam tersine uzandım ve baktığımda elindeki bıçağı temizliyordu.
-Onu nereden buldun?
Akel; Askerlerin masasında aldım.
- Ya yakalansaydın?
Akel; Hala hayatta olduğuma göre yakalanmamışım demek ki.
- Delisin.
Akel; Tekrar söyle...
Bir süre ikimizde öylece uzandığımız yerden gökyüzünü izledik ve elini havaya kaldırdığında bende onu takip ettim. Havada ikimizin de elleri çarptığında parmaklarımızı birbirine geçirip gülümsedik.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
- Bir şey merak ediyorum?
Akel; Neymiş o?
- O çocuklar...
Akel; Hangi çocuklar?
- Kimleri kastettiğimi biliyorsun.
Akel; Hımmm...
- Onlarla nasıl bir araya geldin. Sen yabancılardan hoşlanmazsın...
Akel; Başka yol göremiyordum. Arada sıkışmıştık ve onlar bize yeni bir yol verdiler.
- O an onlara güvendin yani öyle mi?
Akel; Nefrete sevgiden fazla güvenirim. Nefretin sahtesi olmaz. Onları gördüm Talya, panik hallerini ve kaos ortamında nasıl hareket ettiklerini. Dünyadan nefret ediyorlar ve dünyanın onlardan daha fazlasını almasına izin vermemek için savaşıyorlar. Birbirlerine güveniyorlar, her durumda birbirlerini kolluyorlar.
- Sizi bıraktığımız için öfkelisin?
Akel; Gitmeniz gerekiyordu orada kalamazdınız. Onlar bize sadece yardım ettiler, bunu yapma biçimleri biraz farklı olsa da.
- Sen onlar gibi değilsin...Onlar bizim gibi olamazlar...Bizim hayallerimiz var gelecek planlarımız var. Onlar ise...
Akel; Onlar ne? Sırf hayalleri bizimkilerden farklı diye önemsiz olduklarını göstermez. Neden kötü bir şey olduğunda verdiğimiz karşılık yüzünden suçlu bulunuyoruz.
Sessizce ve sakin konuşsak da elindeki bıçağı daha sıkı kavradığı gözümden kaçmamıştı. Eline uzanıp tuttum ve bana bakması için neredeyse kafamı ona döndüm.
