B.19/Çatı

35 3 8
                                    

   #LİNA#

Kollarını göğsünde birleştirip bana dik dik bakan Mert'i görmemezlikten gelmeye çalışıyordum. Olanları anlattığımızda her birinin yargılayıcı bakışlarını görmek hoşuma gitmemişti ancak bu bakışları iki kişi kaldırmak zorunda olduğumuz için açıkcası fazla ağır gelmiyordu.

Emre; Bu saçmalığın daniskası!..

Sesindeki tehlikeli tınıyı yakalamıştım ancak bunu gizlediği de pek söylenemezdi.

Mert; Komutana bile yalan söylediniz.

Akel; Olması gereken buydu, işler karışırsa daha çok uzar ve buna gerek yok.

Talya; Tamam millet sakin olalım.

Terminalin çatısına gizlice çıkıp yere hepimiz yayılmış otururken bunun hakkında tartışıyorduk.

Açelya; Resmen hiç bir ceza almıyorlar. Keşke her şeyi anlatsaydınız.

Akel; Bizimde pek masum olduğumuz söylenemez. Bizde suçlu bulunurduk. Yapabildiğimiz tek şey kendi kıçımızı kurtarmaktı.

Burak; Olan oldu sonuçta çocuklar. Konuyu kapatalım önemli olan bir arada olmamız.

Talya ; Haklısın...Ne olursa olsun burada olmanız her şeye değer.

Talya, Akel'e sımsıkı sarıldığında gülümsemem yüzüme yayılmıştı.

- Bu saatten sonra değiştiremeyiz değil mi?

Akel bu duruma sinir olsa da uzatmadı ve beni onayladı.

Akel; Pekala, onlarla işimiz bitti, çıkınca giderler o kadar. Biz istediğimizi aldık bir aradayız ve hala hayattayız. Sonuçlarının farklı olmasına sanırım gerek yok. Daha da onları görmeyeceğiz tamam mı.

Emre; Bu mu yani? Suçlular serbest mi? Lina bize onca laf ettin. Onların kötü olduklarını söyledin. Polisi öldürdüklerini de... onların serbest kalmasına mı izin vereceksiniz?

Akel; Her şeyi anlattın mı?

- Saklamam gerektiğini düşünmemiştim. Böyle olacağını bilmiyordum.

Mert; Böyle derken?

Her biri şimdi üzerime gelmeye başlamıştı.  Emre ve Mert fazla öfkeliydi. Başımı yere eğip susmayı tercih etmiştim ama onların susmak gibi bir niyetleri yoktu.

Mert; Polisi öldürdüler gözünüzün önünde. İnsanları vurmuşlar.

- Onlar hastaydı! Polis ısırılmıştı.

Bunu savunacağımı söyleseler inanmazdım ama şimdi yaptığım da neydi... hayır ben kendimi savunuyordum. Yaptığım şeyin arkasında durmayı tercih ediyordum.

Talya; Sonuçta insan hepsi. Isırılmış olması onların suçu değil!

Talya'da başlayınca Akel daha fazla sessiz kalamayıp  araya girdiğinde şaşırmadım. O da başta düşünceme karşıydı, her şeyi anlatmamı onaylamıyordu ama şimdi beni savunmaya girmesi bu işte birlikte olduğumuzu gösterirdi.

ZOMBİ ÇAĞI- PARAZİTLERHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin