#Kaderlerini ölümün kollarına bırakmak istemeyen bir grup insan... İstedikleri şey ise karşılarına çıkan fırsatları kullanıp, dünyalarını koca bir yıkımdan kurtarmak ancak her biri geçmişlerine o kadar takıntılı ki birbirlerini göremiyorlar. Bu yo...
Akel kalenin içindeki sergi odasının kapısından içeri girmeye çalışan çocukları görür görmez silahını çekmiş ve girmelerine engel olmuştu. Hepsi geri geri Kalenin açık alanına döndüklerinde elleri havada durdular. Şimdi onlara daha iyi bakıyordum, hepsi savaşa girer gibi hazırlanmış siyah kıyafetlerin içinde yüzlerinde korkutucu kuru kafa maskeleri ile dikilen bereli dört erkekti. Silahları vardı ve bu kadar kişinin karşısında şansımızın ne olduğunu bile bilmiyordum. Akel'in hurda tüfeği mi, hiç sanmıyorum. Onun arkasında durmuş bana verdiği hançeri sıkı sıkı tutuyorken, gerçekte anlamda kullanmak zorunda kalacağımı hiç düşünmemiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Akel; Eller dedim!
"Savaşmak istemiyoruz"
İçlerinden biri sırtındaki ipi yere atarak konuşmuş ve bir adım öne çıktığında Akel, tüfeğin kilidini açıp kafasına doğru tuttuğunda aynı şekilde elleri havada geri bir adım atmıştı.
"Tamam sakin ol bebek"
Akel; Bir kez daha o kelimeyi kullanırsan şansın olmayacak zaten.
Hemen yanındaki konuşurken sakince yüzündeki maskesini ve şapkasını da çıkarırken kahve saçlarının özgür kalmasını hayranlıkla izledim. Yeşil gözleri ile o tatlı gülümsemesini gördüğümde nefesimi tutmuş olmama kendim bile şaşırmıştım. Umarım bu halim hiç birinin dikkatini çekmez diye düşünürken o gülümsemeye devam ederken karnım yanmaya başladı. Gerçekten de kavga istemiyor gibiydi ve oldukça sakin, tatlı konuşuyordu.
" Sen onu aldırma lütfen, bazen ne söylediğini bilmez."
"Ben mi bilmiyorum? Dilini kesmeden şu sorunu çöz."
Diğer maskeli adamın emir kipi konuşması gözümden kaçmamıştı. Agresif bir tavrı vardı zaten.
"Hey, hepimiz sakin olalım tamam mı."
Yanında ki bir diğer çocukta bir adım atıp Akel'in önünde durduğunda sanki bir şey hatırlamışcasına güldü.
"Sen bardaki kızsın."
Bunu daha çok soru sorar gibi değil de kendinden emin bir şekilde söyleyince Akel'in yüzü buruştu. Hatırlamadığını belli ederken o adamda yüzündeki maskesini çıkarınca Akel, memnun olmadığını gösteren bir homurtu çıkarmıştı. Beyaz saçlı ve mavi gözlü çocuk oldukça korkutucu görünmüştü bana. Bakışlarındaki keskinlik hiç hoşuma gitmemişken tüm dikkat Akel'deydi.
