#AKEL#
Terminale vardığımızda askerler geçmemiz için büyük tel korumalı kapıyı açtılar ve artık şeytan inindeydik. Arabadan iner inmez gözlerim etrafı tarıyordu. Neredesin Lina!
Asker; Komutanım.
Birbirlerine verdikleri selam sonrasında sanki stres git gide azalıyordu.
Asker; Kaçakları yakaladık.
Aralarında ki konuşmalardan sonra bir kaç asker daha araya girip araçtan çocukları indirdi.
Komutan; Polislerin gitmesi kötü oldu. Sanki yeterince sorun yokmuş gibi birde bu çıktı başımıza. Onları arkaya götürün ve sizin de ifade vermeniz gerekiyor. Onlarla gidin lütfen. Kimlik bilgilerini istiyorum acil olduğunu söyleyin!..
- Tabi ama kız kardeşim burada olmalı. Onu görmem gerek.
Komutan; Siz gidin yanınıza göndereceğim onunda ifadesi gerekli zaten.
Askerle birlikte terminalin arka tarafına doğru yürürken hemen arkamdan gelen Kaya sessizce konuşmuştu.
Kaya; İfademi vereceksin? Ciddi misin? Hayatını kurtarmışken.
Asker; Hey uzak dur.
Asker onu yanımdan çekerken göz göze geldiğimizde ne yaptığımı düşünüyordum. Belki haklıydı, ne kadar mükemmel olmasalar da iki kez hayatımı kurtarmıştı. Bir tünelde, iki orman yolunda. Peki bu neyi değiştirirdi? Bence hiç bir şeyi...
Çocukları arkamda bırakıp giderken hepsinin gözü üzerimdeydi ve asker bizi önce doktorların yanına getirdi. Artık alışmış oldukları belli olan doktorlar eski hallerine dönmüşlerdi ve zaten sayabildiğim beş doktor vardı. Her biri birbirinden meşguldü.
Doktor; Birlikte misiniz?
- Artık değil. Şükürler olsun...
Uraz; Kalbimi kırıyorsun aşkım...
Doktor; Kimlik yok değil mi? Isırılma falan var mı çizik vs...
- Hayır.
Doktor; Dönün.
Doktor ateşimizi ve yaralarımızın olup olmadığını kontrol ettikten sonra içeri geçmemize izin verdiğinde askerler bizi terminalin arkasındaki metal bir kapıdan içeri soktuğunda aldığım rutubet ve küf kokusu bir an burnumu sızlatmıştı. Koridorun sonundaki odaya ulaştığımızda ise içeride bulanan parmaklıklara çocukları itip kilitlediler.
Asker; Sizde burada bekleyin.
Başım ile onaylayıp kilitli olan çocukların karşısına oturdum ve asker telsizle konuşmak için odadan çıktığında hepsi bana tüm bunlar benim suçummuş gibi bakıyordu.
Cenk; Akel...
Bana seslenseler de onlara bakmıyordum.
Kaya; Boş versenize... oda herkes gibi. İlk yaptıkları şey yargılamak.
- Yargılamak mı! Bıraksalar beni öldürürdün!
Kaya; Sana yardım ettim.
- Bende sana yardım ettim.
Ahmet; Akel bizi bir dinle. Burada çürümek fazla değil mi?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZOMBİ ÇAĞI- PARAZİTLER
Fiction générale#Kaderlerini ölümün kollarına bırakmak istemeyen bir grup insan... İstedikleri şey ise karşılarına çıkan fırsatları kullanıp, dünyalarını koca bir yıkımdan kurtarmak ancak her biri geçmişlerine o kadar takıntılı ki birbirlerini göremiyorlar. Bu yo...
