Oeconomica

Vol. 2 Chapter 5

Bumagsak sina Elinor sa tuktok ng isang lumang abandonadong gusali pagkatapos silang dalhin ng parachute sa bansang Pilipinas. Lahat sila ay napahimas sa kanilang mga ulo at katawan dahil sa hindi nila napaghandaang pagbagsak maliban kay Elinor, na nakababa nang maayos na nakatayo. Pangalawang beses na ito ni John ngunit hindi niya pa rin nagawang makababa nang maayos.

"Saan na tayo ngayon pupunta?" tanong ni Hazel.

"Nabanggit ni Plato na naglaan siya ng titirahan natin dito sa Pilipinas." ang saad ni Jean.

"Sigurado akong alam ni Elinor kung saan." ang paliwanag naman ni John habang nakangiti. Pakiramdam niya ay nabawasan ang mabigat na dalahin niya sa kanyang kalooban.

"Anong plano mo Elinor?" ang tanong ni Adam.

"Kailangan muna nating alamin kung nasaan tayo." sagot ni Elinor.

Sang-ayon dito ang kanyang mga kasama. Wala silang ideya kung saang parte sila ng Pilipinas napadpad. Sama-sama silang bumaba sa hagdan na gawa sa bato. Sumalubong sa kanila ang maingay at abalang siyudad. Lahat ng tao ay nagmamadali sa paglalakad habang ang mga sasakyan ay bahagya na lamang umusad mula sa trapik. Unang kita pa lamang ni Elinor sa paligid ay mayroon na kaagad siyang ideya kung nasaan sila. Hindi siya maaaring magkamali, ang siyudad na bumungad sa kanila ay ang kabisera ng Pilipinas. Walang iba kundi ang lungsod ng Maynila.

"Sa loob ng ilang oras lamang na biyahe makakarating tayo sa bahay ko sa probinsya ng Cavite." paliwanag ni Elinor.

"Paano tayo pupunta doon?" tanong ni Hazel.

"Kailangan nating maglakad papunta sa sakayan ng bus. Mula doon, sasakay tayo papunta sa Cavite." sagot ni Elinor. "Maging alisto kayo dahil delikadong maglakad dito lalo na at malapit nang lumubog ang araw. Talamak din ang krimen lalo na ngayong naghihirap ang bansa paniguradong mas maraming kawatan ang nagkalat."

Tulad ng bilin ni Elinor, lahat sila ay alistong naglakad papunta sa pinakamalapit na sakayan ng bus, nang biglang mayroon silang narinig na bumagsak. Napatingin sila sa kanilang likuran at nakita nilang biglang nawala si Adam. Napansin kaagad ni John ang butas sa daan. Naamoy nila ang mabahong amoy na nanggagaling dito nang subukan nilang silipin ang butas.

Isa pala itong imburnal at sa loob nito ay nahulog si Adam. Nahulog siya rito, mabuti na lamang dahil hindi ito ganun kalalim ngunit wala itong kasing baho. Muntik nang tumawa ng malakas sina John, Hazel at Jean ngunit nagawa nila itong pigilan. Kahit pangalawang beses na ito matunghayan ni John ay natatawa pa rin siya kay Adam.

Samantalang isang malakas na tawa ang umalingaw-ngaw sa magkabilang tenga ni Adam. Ang tawang kanyang narinig ay nanggagaling mismo kay Elinor na halos maluha na sa kakatawa. Lahat sila ay nabigla sa naging reaksyon ng laging kalmadong si Elinor.

Alam ni John na mangyayari ito ngunit hindi niya binalak na pigilan ito dahil sa mga mababaw na dahilan. Una masayang panoorin si Adam at ang mga kamalasan niya at dahil naalala ni John na napasaya nito nang lubos si Elinor.

Inis na inis na sinubukan ni Adam na lumabas ng mag-isa ngunit hindi niya kaya. "Alisin niyo ako sa mabahong lugar na ito!" ang galit na sigaw ni Adam mula sa ilalim.

Lumapit si Elinor sa butas at iniabot ang kanyang kamay kay Adam ngunit pinigil ni John si Elinor, sa halip siya ang nagpresinta na tumulong kay Adam. Nagpresinta na ring tumulong si Jean. Magkatulong nilang hinigit paitaas ang magkabilang kamay ni Adam. Matapos maiahon sa mabahong kanal si Adam ay kaagad inamoy nina Jean ang mabaho nilang mga kamay. Nainis si Adam sa kanyang nakita kaya mabilis niyang yinakap sina Jean at si John para mapuno din sila ng mabahong amoy sa buong katawan. Madalas man mag-away at mag-asaran, matalik na kaibigan na ang naging turing ni John kay Adam. Masaya siyang maramdaman muli ang mga sandaling ito na hindi pa ganun kabigat ng sitwasyon.