A BEAUTIFUL SHALLOW

1. CHANGE IS COMING

Minsan kahit hindi natin aminin, kailangan nating maging 'bobo' para sumaya, nanonood tayo ng palabas sa TV kahit alam nating hindi totoo ang mga ito at minsa'y gawa-gawa lang ng tao kasi nga, we want to escape the reality.

Minsan rin kailangan nating magpa-uto para matuto. Kailangan nating masaktan—kailangang may mawala, para mas maapreciate natin ang mga maliliit na bagay na nagpapasaya sa atin.

Nagmamahal tayo kahit walang kapalit at nasasaktan tayo ng walang nakaka-alam...

Ang logic ng buhay ay mahirap basahin. 'IYong mga bagay na gusto mo tinatapon lang ng iba. 'Yong mga bagay na sa tingin mo ay wala lang, ay malaki pala ang halaga para sa iba. 'Yong buhay na gusto mong takasan ay iyon pala ang buhay na pinapangarap ng iba dahil sa tingin nila masaya ka, madali lang ang buhay mo!

They only see the results of your hardship not the process of making it. Hindi ganun kaperpekto ang buhay. Kahit mayaman ka, maganda o perpekto hindi ka sasaltuhin ng kamalasan at kalungkutan...

Muli akong napabuntong hininga,  nakikinig sa away ng parents ko. Ang paulit-ulit na debate kung sino nga ba ang may kasalan, kung ano ang pinag-aawayan nila ay hindi ko alam. Siguro ay tungkol sa pera? Maybe?

Lately, nagiging madalas na ang mga away nila na kailanman ay hindi ko pinakialaman dahil busy ako sa sarili kong buhay. I'm busy with my dress, nail color, designs, bags, trendings and updating my social life.

In my 23 years of existence ay wala akong ibang naging problema kundi ang mga damit, likes, comments, and shares ng mga pictures ko sa mga social account ko. Kahit in my college years, ay wala. Siguro sa 'crush' meron...

But parents arguing worried me. Hindi naman kasi sila ganito. We used to be 'Perfect Family', pero ngayon? Hindi ko na alam.

"KAILANGAN MO NANG MAGHANAP NG TRABAHO" my mother's strict voice filled my ears.

My smiled freezes. I am playing candy crush at the moment and I'm actually winning!

Nalilito akong bumaling sa kanya. Bakit niya ako pinaghahanap ng trabaho? Naghihirap na ba kami?

"Why? What's the matter, mommy naghihirap na ba tayo?" I plainly ask, still eyeing the screen.

My smile widen when I crushed candies!

I heard her sighed. "Ang tagal mo nang nakatengga dito sa mansion dapat humanap ka na ng trabaho kailangan mong matutung mamuhay ng mag-isa hindi palaging naririto kami sa tabi mo," she gently spoke but I hint irration in her voice.

I stilled.

I finally put my phone in the table and faced my menopausal mother. I pouted. "But 'myyy, wala pa akong license!" Trying to escape my fate kasi ayaw ko talagang magtrabaho! I'm contented being graduate. " Akala ko ba okay lang na wala akong trabaho?! As long as wala akong boyfriend! You're so unfair 'my!" I said it like I am just a child na gustong patulungin ng nanay pero ayaw matulog.

I pouted more.

My mom sighs and massages her nose bridge, a symbol that she is damn frustrated. I grinned wickedly. Ganun talaga mahirap kalaban ang mabait na anak!

I smiled at her.

"Noon 'yon, okay? I want to secure your future kung pwede nga ay mag-asawa ka na." she said that like it was the right thing to do.

Mas lalo akong nabahala. Hinapit ko si mommy at niyakap nang mahigpit. Naglalambing, " 'My... Ipamimigay niyo na ba ako?" Maramdamin kong saad "Hindi niyo na ba ako mahal? Saan ako magtatrabaho? E? Wala naman akong license 'mmy...di ko nga alam kung pasa ba ako sa board e! Hindi ko naman binasa 'yon!" All I do is to pray and answer that time!