Maybe, Probably 1

Kabanata 30

Kabanata 30

hatred

Pagkatapos kong gamutin ang mga sugat ni Kuya, umalis din naman agad ako nang makaramdam ng pagod sa katawan ko.

Nakalimutan kong hindi pa pala ako nakakaligo dahil mas inuna kong puntahan si Kuya. Kaya bumalik na ako sa kuwarto ko. I felt nostalgic when I was able to enter my bedroom.

The familar scent of lavender quickly hit my nostrils as I roamed my eyes around every corner of my bedroom. Wala namang nagbago at wala rin namang ginalaw. I sensed that the maids cleaned this room seeing how organized my bed was, naalala ko kasing hindi ko naayos ang kama ko nang huli kong punta rito.

When I got tired of checking out my room, I immediatly walked towards my bathroom and opened the faucet of my bathtub and waited for it to fill up. Sa tagal ko ba naman nang hindi naliligo, I deserve to have a relaxing bath right? Nang napuno na ang tub ay dahan-dahan akong lumusong at humiga.

I sighed in relief when I felt how relaxing it was. I haven't done this for so long already. The last time I did this was probably a year ago? Maybe, hindi ko alam. Nakalimutan ko na kasi. Halos mahigit dalawang oras akong nakababad sa bathtub bago ko napagpasyahang tumayo na at kumuha ng bathrobe sa gilid.

Muntik na nga ako tangayin ng pagod at makatulog sa tagal ko, mabuti nalang at agad akong natauhan. I did my usual night rituals before finally going to bed. I almost moaned in contentment when I lied down on my soft mattress that I missed so much.

I rolled to my side and turned the lamp off, the only source of light kaya napuno ng dilim ang paligid, maliban nalang siguro sa bandang sliding door ko. The curtains were left ajar kaya bahagyang sumisilip ang mga ilaw na nanggagaling sa labas. The moment I closed my eyes, sleep hit me like thunder, I immediately drifted to sleep.

Nagising ako nang maaga kinabukasan, much to my annoyance though because I felt like my sleep wasn't enough. Pero wala na akong magagawa dahil alam kong hindi na muli ako makakatulog ulit kahit ano pang gawin ko.

I bit my lower lip when I remembered what day is it today. Monday. Meaning, balik na naman ang klase. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko ngayon.

Clearly what happened will be a hot topic in school. Ang dami na namang makikiusyoso sa nangyari, lalong lalo na ang mga kaklase ko. Kaya ngayon pa lang, hindi na ako hihiling ng payapa na araw dahil alam kong ako ang pupuntiryahin nila ngayon, ga'yong kapatid ko si Kuya.

I just hope I will be able to stop myself from fighting, o kung hindi ko man makakayang pigilan ang sarili kong lumaban, bakunawa na'ng bahala.

Pagkatapos magbilang ng hanggang sampu ay tumayo na ako at inayos ang kama ko bago ako dumiretso sa banyo upang maligo. Hindi ko na tinagalan ang pagligo ko dahil matagal naman akong naligo kagabi kaya okay na siguro iyon, isa pa, bigla akong tinamaan ng katamaran.

I walked out of my bathroom with only a bathrobe on, water was still dripping on my body when I entered my walk-in closet and reached for my uniform that's already been ironed and hanged on my cabinet.

Mabilis ko itong sinuot at nagtungo sa isa sa mga drawers ko upang kumuha ng malinis na medyas na hanggang tuhod ko. Itinabi ko na muna ito dahil mamaya ko pa naman susuotin.

For today, I decided to style my hair into a ponytail for a change dahil palagi nalang nakalugay ang buhok ko tuwing pumapasok sa school. I applied only just a liptint on my face because I was just very lazy to even do a simple makeup on my face.