Maybe, Probably 1

Kabanata 40

Kabanata 40

let go

The headache was excruciating when I woke up the next day. My stomach churned and I suddenly felt the urge to throw up. I quickly covered my mouth when I gagged.

Lakad-takbo akong pumunta sa banyo at umupo sa tapat ng inidoro at sumuka. Naiiyak kong hinawakan ang mga buhok ko at mas lalong nasuka.

Pagod kong pinunasan ang labi at napaupo sa sahig. Pumikit ako ng mariin at dinama ang matinding hilo na nanunuot sa sistema ko. Why am I feeling this way? It must be the alcohol last night. Napabuntong hininga ako at marahang sinabunutan ang sarili. I shouldn't have drank that much yesterday.

Napailing nalang ako at napagpasyahang tumayo na kahit ramdam ko pa ang hilo. I just held on to the wall for support as I flushed the toilet. Hinubad ko na ang damit kong basang-basa na sa pawis ko at naligo.

I just wore a simple dress for today since I felt so lazy. Nahihilo akong bumaba ng hagdan, sinisiguradong hindi ako madadapa dala ng panlalabo ng mga mata ko na hindi ko naman alam kung ano ang dahilan. Pumipikit pa ang mga mata ko, marahil ay dahil sa antok na nananaig sa kalooban ko.

Mabigat akong bumuntong hininga at matamlay maglakad papunta sa dining room. I pursed my lips when I heard a couple of conversations from my family and the sound of utensils clicking when I finally arrived by the entrance.

I massaged my nose bridged with eyes closed and wrinkled my face when I suddenly felt nauseous. I swallowed hardly and sighed as I opened my eyes. Napataas ang kilay ko nang matagpuan ang mga mata nila sa akin. Hindi ko alam kung bakit bigla na lang silang tumahimik pagdating ko.

"Good morning," walang buhay na bati ko at naupo sa puwesto ko.

Tumikhim si Daddy at napaayos ng upo. Kuya Mateo did the honor in serving me food even if I didn't even say anything. Nonetheless, I still thanked him and ate silently. I licked my lips and chewed slowly. Wala sa sarili kong inangat ang aking tingin at napatingin kina Mommy at Daddy na kanina pa pala ako pinagmamasdan.

Kumunot ang noo ko ngunit hindi ko naman iyon pinuna. I just averted my gaze and continued eating even though I don't find the food that appetizing.

I mean, bacon and eggs is what I always eat in the morning, it is surely what I am eating right now but I don't know why I suddenly felt tired of it now. Baka dahil palagi ko itong kinakain araw-araw kaya ngayon ay mukhang nagsasawa na ang tiyan ko? Hmm, maybe.

"I'm sorry, I woke up late." sulpot ni Ate sa loob na nagpagulat sa akin. 

Umawang ang labi ko at sinundan siya ng mga mata ko hanggang sa nakaupo na siya sa upuan niya.

I blinked when her eyes met mine and smiled gently, while I just sat there, dumbfounded. How did I not know she went home? Oh, it's because I went home late! Napangiwi na lamang ako at bumalik na sa pagkain.

"Why are you so pale, Hera? Do you feel sick?" Ate suddenly said.