Maybe, Probably 1

Kabanata 1

Kabanata 1

Unang pagkikita

"Mommy, can I go out?" One fine day, out of curiosity, I suddenly asked Mommy that after I remembered the people outside our mansion awhile ago. 

Natigil sa pagbabasa si Mommy sa kanyang magazine at bumaling sa akin na nakakunot ang noo. Hinaplos niya ang aking pisngi dahilan ng pagnguso ko.

"Of course, sweetie. You can play outside with your favorite doll. You can also bring your nanny with you on the terrace so that if something happens, she will be there for you. Or do you want me to order some of our men to build a playhouse for you?" wika niya.  

Lihim akong napabuntong hininga sa sinabi niya. What I meant is literally outside. Outside of our mansion, our property. Outside of our tall black gate. Gusto kong maranasan kung ano ang nakita ko kanina nung pauwi pa lang kami galing sa city. 

'Yung mga batang naglalaro kasama ang mga kaibigan nila na kahit ilang oras na silang nakabilad sa araw ay hindi nila iyon pinapansin dahil masaya sila. I didn't know why I suddenly got jealous just by seeing them laughing while playing under the sun. I suddenly don't want to stay in this big mansion playing with my dolls, alone. Gusto ko 'yung may kalaro ako na kahit pawisan man ay okay lang basta't masaya kami.

I was 10 years old when I started to get curious about the life outside our mansion. Kasi ni minsan hindi ko pa naransang makaalis ng bahay nang wala sina Mommy o sina Ate at Kuya, kahit si Manang. At hindi rin ako pinapayagang lumabas ng bahay dahil delikado daw at baka kung ano ang mangyari sa akin. But I always thought otherwise.

True that the world is full of cruelty, but you have to see the goodness in it to be able to know what's the difference. Naniniwala akong hindi lahat ng tao ay masama at hindi lahat ng mga sinasabi nila ay tama. Kasi hindi mo naman malalaman kung hindi mo rin susubukan.

Lumipas ang mga araw na nandito lang ako sa loob ng bahay, pinagmamasdan ang aming mga tauhan na nanghahalian at nagkukumpulan. I can't hear them from where I was sitting but I was sure they were laughing and talking to each other.

See, kahit sobrang pagod nga nila kakatrabaho para sa mga pamilya nila sa ilalim ng nakatirik na araw ay nagawa pa nilang magkuwentuhan at magtawanan na parang hindi sila pagod. I suddenly thought kung kailan ko 'yan mararanasan?

"Ikaw nalang muna ang bahala kay Hera ah? Mamamalengke lang muna ako." Narinig ko ang boses ni Manang sa papunta kung nasaan ako.

"Opo, Manang." Napabaling ako sa kanila kaya natigil sila sa pag-uusap. "Where are you going, Manang?" Tanong ko saka tumayo at lumapit sa kanila.

"Pupunta na muna ako sa bayan, mamimili lang ako ng mga kakailangan dito sa mansyon, Hera. Kung may kailangan ka sabihan mo lang si Teresa ah?" Ngumuso ako at nag-isip. 

Sa bayan? What is that place? I suddenly got curious.

"Manang, I want to go with you." Nabigla si Manang sa aking sinabi. 

"H-Ha? Gusto mong sumama sa akin? Pero mapapagalitan tayo Hera, bilin pa naman ng Madame ay hindi ka papalabasin dahil delikado." Naguguluhang sambit ni Manang.