ÇİÇEK MAHALLESİ|✅

26.BÖLÜM

Hiç oyalanmadan geçelim canlar🖤

Ondan önce medyada Cemin mezar taşı var diyomuşum kdkdkdkdkkdkd. Şaka şaka.

🥀

Kaç dakika geçmişti? Hiç bilmiyorum, sadece bakışıyorduk.

Sessizliği bozan ben oldum, "Abi?"

"Eylül, eve git." sesi, ürpermem için başka bir sebep aramama gerek bırakmıyordu.

"Abi, lütfen. Önce bir dinle."

"Eve git diyorum Eylül!" diye bağırdığında irkildim. O kadar sıkmıştım ki kendimi gözümden bir yaş yanağıma doğru süzüldü.

"Bağırma kıza."

"Siktiğim ağzını kapat! Seninle işim yeni başlıyor arkadaş müsveddesi."

"Ağır konuşuyorsun."

"Daha fazla kızın yanında ağır konuşmamı istemiyor isen siktiğim ağzını kapat."

"Abi lütfen, bir dinle."

Gözlerimden  süzülen yaşı elimin tersi ile sildim ama yenisinin yerini alması fazla sürmedi.

"Eylül, lafı ikiletme güzelim. Git odana, beni bekle."

Ne kadar konuşursam konuşayım fikrinin değişmeyeceğini anladığımda omuzlarım düştü. Arkama baktığımda abimde olan bakışları bana döndü. Dudağı kıvrıldı, "Sorun yok güzelim ."

Buna kendisi bile inanmıyordu, biliyorum.

Yavaş adımlarla yürürken abimin yanına geldiğimde ona bakmadan yanında geçtim. Bahçenin kapısını açarken ağzımdan bir hıçkırık kaçtı. Binanın demir kapısını sertçe itip içeri girdim kapı arkamdan gürültü ile kapandığında umursamadım, merdivenlerden çıkmaya başladım.

Bunun bir gün yaşanacağını biliyordum ama yakalanırken değil. Gözlerimden yaşlar boşalıyordu. Kapının önüne geldiğimde elimi cebime attım. Hissettiğim boşluk ile sessizce küfür ettim. Annem beni bu halde görürse bir de ona açıklama yapmak istemiyordum ancak başka çarem yoktu.

Kapıyı bir kaç kez tıklattım. Kafam önümde açılmasını bekledim. Bir kaç saniye sonra kapı açıldı.

"Abla?"

Neyse ki annem değildi.

Kafam önümde hiçbir şey söylemeden içeri geçtim. Odama çıktığımda arkamdan geldiğini biliyordum. Yatağıma uzanıp kafamı yastığıma gömdüm. Yatağın hafif bir şekilde çökmesi ve yüzümü örten saçların çekilmesi bir oldu.

"Abla! Ne oldu sana? Ne bu hal?"

Çatallı çıkan sesim ile, "Sessiz ol Aslı. Kapıyı kapat."

Beni ikiletmeden kapıyı kapatın tekrar yatağa oturdu. Odada bir süre sadece benim burun çekme sesim çıktı.

"Bir şey söylemiycek misin?"

Onun da bilmeye hakkı olduğu için hiç uzatmadan, "Cem ile sevgiliyim ve az önce abim öğrendi."

"Ne!" diye çığlık atınca elimle ağzını kapattım.

"Sessiz ol diyorum sana."

"Nasıl olur? Anlat şunu baştan."

Cem'den

Aklım hâlâ az önce ağlayarak giden Eylülde iken önümde giden Can'a bakıyordum. Bizim mahalleden uzaklaştığımız an aniden arkasını dönüp yüzüme sağlam bir yumruk attı. Bu beni sadece bir kaç adım geriletti.