Gözleri benim mavi harelerime tutundu, "Neden, her cümlenin sonuna o kelimeyi getirmek zorundasın?"
Kaşlarımı çatıp, "Neyi?"
Tek nefeste, "Abiyi?"dedi.
"Nasıl, anlamadım?"
"Şöyle olsun Cem abi, böyle olur Cem abi, nasılsın Cem abi.Abi de abi. O k...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🥀
Cuma Günü
Kulaklarıma ulaşan alarm sesini yok saymaya çalışıyordum ancak, kendileri çalmaktan bıkmıyordu.
"Dır dır dır, iki saattir bu ne ya!" diye sızladım neredeyse uyku kokan sesim ile.
Ellerimi baş ucumda duran komidinin üzerinde gezdirdim bir süre, gözlerim kapalı iken. Sonuçsuz kalınca tek gözüm açık komidine baktım. Bakmam ile neredeyse düşmek üzere olan telefonumu son andan tuttum. Küçük çaplı kalp krizi atlatmıştım resmen.
Alarmı kapatıp telefonu yatağa attım, yorganımı kafama kadar örttüm.
"Bak ya hâlâ uyuyor. Yavrum kalksana bak geç kalıcaksın hava limanına ."
"Anne uyanığım zaten ben."
"Ney?"
"Uyanığım, uyanığım."
"Ya, manyak evlat. Kafanı çıkar şu yorgandan. Yemin ederim yorganla konuşuyormuş gibi hissediyorum."
Yorganı kafamdan çekip, temiz hava ile derin bir nefes aldım.
"Sonunda kızımın yüzünü gördüm Allahım."
"Geç sen dalganı. 1 gün sonra arayıp, 'yavrum seni çok özledim gel eve geri vallahi temizlik yaptırmıyıcam'.dersin"
"Yo temizlik yaptırmıyıcam diye bir şey diyeceğimi hiç sanmıyorum. Aksine-"
Elimi havaya kaldırdım, "Tamam anne. Sadece bir an insafa gelirsin diye şey ettim."
"Hadi hadi, kalk bir banyo yap, gel aşağıya da kahvaltı yapalım. Herkes seni bekliyor."
"Herkes?"
"Baban, Aslı, abin ve ben işte kızım. Soruya bak ya."
"İyi de ben dün onlarla vedalaştım. Onların işte ve okulda olmaları gerekmiyor mu şu an?"
"Sen elin Amerikalarına gidiceksin, biz de seni yalnız hava limanına göndericez? Yok ya."
"Ya ama ben sevmiyorum böyle vedalaşmaları, ağlıyorum. İnsanların önünde ağlamayı istemiyorum . "
