Gözleri benim mavi harelerime tutundu, "Neden, her cümlenin sonuna o kelimeyi getirmek zorundasın?"
Kaşlarımı çatıp, "Neyi?"
Tek nefeste, "Abiyi?"dedi.
"Nasıl, anlamadım?"
"Şöyle olsun Cem abi, böyle olur Cem abi, nasılsın Cem abi.Abi de abi. O k...
Siz bölümü okumaya başlarken ben de kitabın bittiğine dair bir gösterge olan "✅" koymaya ve bitiş tarihini yazmaya gidiyorum. Biraz üzgün, biraz buruk...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Son bölüm yorumlarınızı eksik etmeyin. Hatta hiç yorum yapmayanlar bile yapsın lütfen... 🥀
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yeni bir yaşam mı denirdi buna?
Sevdiğin insanlardan, bir başka sevdiğin insan için ayrılmak? Hayat, ne kadar garipti.
Yatağım da serili olan iki kıyafete, ellerimi belime yaslayarak bakıyordum.
Kırmızı elbisem ve gecenin sonunu bitireceğim bindallım.
Hem çok mutlu, hem de çok üzgündüm. Boğazımda ki yumru benimle oyun oynuyormuş gibi bir kendini gösterip bir yok oluyordu.
Odamın kapısı sesli bir şekilde açıldığında bakışlarım refleks olarak aniden o yöne döndü. Annem gelmişti. Yapmayın ama, ben dayanamazdım ki.
Sümüklü böceğe dönüşmek, an itibari ile yükleniyor...
Annem dudaklarında ki eğrelti gülümsemesi ile bana yaklaştı ve kollarını bana sararak kafasını boyun girintime gömdü, aynı şekilde bende. Kulaklarıma dolan burun çekme sesi ile zaten gözüm de akmak için an kollayan göz yaşları, birer inci tanesi gibi teker teker annemin krem bluzunu kendilerine resim tablosu haline getirdiler.
Boğazımdan kaçan hıçkırık, annemin saç diplerime kondurduğu öpücük ile yara bandı oldu sanki ama o yara bandı bimden alınmıştı galiba, ya da çin malıydı bilmiyorum, çünkü sadece iki saniye sonra boğazımdan tekrar bir hıçkırık nüks etti.
(Duygusal ortamlarda yazarınız gibi olun aşk tanelerim.)
Odanın kapısı tekrar açıldı ve içeri kol kola bir şekilde Beste, Gamze ve Aslı girdi.
Bir anda hepsi sağ ellerini kaldırarak sallarken aynı şarkıyı söylemeye başladılar, "Son pişmanlık neye yarar? Her şeyin bir sebebi var..."
