Crystal Breeze

CB21

CB21

I don't know about the distance between us before. He was my boss, and I am his bodyguard. I was aware of that... but I could have been more aware.

Simula noong gabing 'yon, parang may kusang gumising saakin para ipakita ang mga nalalagpasan ng paningin ko. I must be too absorbed in the role I play to hide my real duty as his bodyguard that I crossed over the line that limits me. I performed and took over more than I am supposed to.

However, I can't also ignore the fact that he's special... very special...

But I guess, that's the end of it.

"We're almost certain now that it's the Ponces," rinig kong putol niya sa mahabang katahimikan sa aming dalawa.

Mula sa pagtanaw sa bintana ay nilipat ko ang tingin ko sa kanya. Nakaharap pa rin siya sa daan ngunit napansin ko ang saglit na paggalaw ng bilog ng kanyang mata sa direksyon ko para tignan kung nakuha niya ba ang atensyon ko.

"Yeah..." mahina kong sabi at sumandal sa upuan ko. Bahagyang sumikip ang dibdib ko.

It has been my hunch since the beginning. Even without a clue before, I can already feel it. Hindi ko lang talaga magawang makapante dahil sa bawat araw na papalapit kami sa katotohanan, mas lumalaki ang takot ko.

"Why don't you give everything to the authority now?"

He keeps... dancing with the fire. It worries me. It angers me that I cannot do anything.

He considered Camilla's proposal and now, they are partners. Hindi ko pa lubos na maintidihan kung anong binabalak ni Camilla pero alam ko na hindi pwedeng wala. She wanna play close to her enemy, so she gambled some of the risk to keep a close eye on him. Iyon ang pinaunlakan ni Sir Rion.

"I can't. They have something to do with San Jose's case. I'm sure that isn't a natural error."

I balled my fists. Alam ko 'yon. Dineklara na case closed at suicide ang nangyari kay Basty kahit halata ang mga ebidensya na hindi iyon ang nangyari. They have some connection to the police to conspire this whole thing... but...

"I need more evidence to corner them and make sure they can't escape."

Nalipat ang tingin ko sa kamay niyang mahigpit na nakahawak sa steering wheel. Pinili kong iiwas ang tingin ko pabalik sa bintana para ilayo ang isip ko sa mga plano niya.

"Do you need me to do something?" tanong ko.

Ramdam ko ang sulyap niya saakin ngunit hindi ako lumingon. Ayokong lumingon dahil gustong-gusto ko na siyang pigilan. I know he wanted to do the right thing... but I don't care about what's right as long as he's safe. Pero hindi rin naman akong pwedeng pumagitna sa mga gusto niyang gawin...

Hindi siya sumagot. Akala ko ay wala talaga siyang balak sabihin ngunit ilang minuto makalipas ay narinig ko muli ang boses niya pagkatapos ng mahabang katahimikan.

"Just do whatever you're doing now... and stay still..."

I sigh and closed my eyes.

He's just the same every day. Ako lang siguro ang nahihirap sa ginagawa ko. Ako lang din siguro ang may mali saaming dalawa nung una pa lang.

Nothing changed in him but one thing－he never said anything about what I was doing. Hindi tulad noon na nagagalit siya kapag tuloy-tuloy ko siyang tinatanong at kapag buong araw akong tumatahimik. He just lets me do what I want and that's being formal to him.

Sobrang daming tumatakbo sa utak ko kaya kahit lumalim na ang gabi ay hindi ko magawang makatulog. Kausap ko kanina ang mga kasambahay dito para ilihis ang atensyon ko pero noong nagpaalam na sila saakin ay kinain na naman ako ng iniisip ko.