Crystal Breeze

CB14

CB14

"What are you doing here?"

Nanuyo ang lalamunan ko. He stared at me using his sharp eyes and with a building anger I don't know where was coming. Bigla akong nakaramdaman ng hiya sa pagitan ng aking pagtataka.

"Ahm..." I said and look away for a second before turning my eyes back to him. "Sorry... gusto ko lang makasigurado na maayos ka. I'm sorry for stepping here without your permission."

I was engulfed with the thought of his safety! I must also be stupid to expect that something will change after the stunt I pull off. I though he would be nicer... or at least a little more considerate. Hindi ko dapat inisip iyon dahil alam ko naman ang ugali niya. Pero... hindi ko pa rin napigilan. Saglit kong nakalimutan na wala nga palang makakatibag sa kanya.

I chuckled lowly to cheer myself a little. "Aakyat na ako. Sorry ulit, Sir..." maliit akong ngumiti at tumalikod na sa kanya.

Agad nawala ang ngiti sa labi ko noong nagsimula na akong maglakad papalayo. Pinigilan ko ang sarili kong ikuyom ang dalawa kong kamao dahil baka makita niya iyon.

Mabibigat ang mga yapak ko habang inaalala ko kung paano niya ako titigan kanina. Wala naman akong maalalang ginawa kong mali! Sa totoo lang ay ako pa nga dapat ang mainis dahil sa mga pagsuway niya saakin!

Alam kong wala ako sa posisyon para magalit sa kanya pero kahit na! Halos ibuhos ko ang lahat ko para protektahan siya pero hindi man lang niya iyon magawa para sa sarili niya!

And now he's mad at me?!

I gasped. Sa inis ko sa sariling iniisip ay tumigil ako sa paglalakad at umikot upang balikan siya. He stopped from drinking on his glass and glared at me. Hindi ko iniwas ang tingin ko sa kanya at matapang ko siyang hinarap.

"Are you mad at me?" I asked.

He scoffed and smirked at me. Sa huli ay hindi niya ako pinansin at nagsalin na lang ng alak sa kanyang baso.

"Sir!" I called him, feeling more frustrated than I was a while ago.

"Get out and go back to wherever you are from," malamig niyang utos.

"Ano na naman bang nagawa ko?"

Minsan kasi ay nagagalit na lang siya ng walang dahilan. That's how much he hates me! Kung normal na araw lang ito ay papalampasin ko pa iyon! Pero ngayon? Wala man lang akong 'thank you' na narinig! Galit pa siya!

"Didn't you hear me?"

The veins in my head started popping out. Naiinis ako dahil ibang-iba ang inaakala kong maabutan ko dito. I was really frustrated with what I heard from Boss last morning. The least thing I want is something that will add to it.

Naglakad ako papalapit sa kanyang position at inagaw ang basong akmang iinuman niya. Marahas ko iyong binagsak sa bar counter na gumawa ng malakas na tunog dahil sa pagtama noon sa tile.

"Is that what I get from saving you?" I asked, gritting my teeth.

Ilang tao na rin ang pinagdaanan ko bago pa ako mapunta sa kanya. I never once felt bad about being unappreciated as long as I'm getting paid for the kind of service I'm offering. Pero ngayon ay hindi ko matiis lalo na dahil sa galit niya para saakin na hindi ko naman alam kung saan nanggaling! All I did was to protect him!

He mockingly chuckled while looking villainous. Mas lalo lang atang tumataas ang inis ko dahil doon.

"Anong gusto mo? Magpa-party ako dito? Do you wanna be welcomed with balloons and confetti? A round of applause? Or do you want me to pay you? How much do you want?" ngisi niya.