Crystal Breeze

CB26

CB26

They all look like normal for-hire thugs. Normal ang mga pangagatawan nito. Malakas ang usapan at tawanan nila habang patuloy na ummadar ang van. Kanina pa nila pinag-uusapan kung saan nila gagamitin ang perang kikitain nila.

The one beside me keeps on maliciously staring at me. It requires me too much self-control to not do anything about it. Tahimik lang ako habang inoobserbahan sila at inaabangan na may magdulas sa kanila tungkol sa plano nila.

"Syn, we're right behind you."

My eyebrow twitched when I heard Hunter's voice on my earpiece. I know that...

Naiwan ang night-shift team kay Sir Rion habang nasa akin naman ang morning-shift team. I hate to admit but even if I can make this possible, I cannot bring them all down. I anticipated a bigger number. If I would be alone, it is impossible to succeed.

"Mag-ingat ka..."

Pinakinggan ko ang nasa paligid ko. They seem unaware that they are being followed. I suddenly felt uncomfortable. It's bothersome.

Mukhang wala akong makukuha sa lahat ng mga taong nasa loob ng van ngayon. It seems like they are hired to kidnap me but they are unaware of the whole plan. Someone has to－shit.

Bukod sa van na 'to, may isang kotseng nakasunod saakin kanina!

Mabilis akong tumayo at umikot upang tumingin sa likod. My eyes are wide and alert so I managed to get a glimpse of it before I was pulled.

"Hoy! Hoy!"

Inikot nila ako at bago pa nila ako mahila papaupo muli ay nahagip na ng tingin ko ang unahan. My eyes squinted right after I caught the plate number of the car in front of us.

Damn it!

"Diba sabi ko wala kang nang magagawa!" sigaw ng lalaking katabi ko.

Sinamaan ko siya ng tingin. I growled at him－the only sound I can make to express my anger.

Malakas siyang tumawa. Kasunod din noon ay ang iba niyang kasama.

"Tignan natin kung saan ka dadalhin ng tapang mo," ngisi niya at hinawakan ang aking baba upang dalhin ang aking mukha paharap sa kanya.

I glared more.

"Mukhang tiba-tiba si Boss sa'yo dahil sa ganda mo. Pero tiba-tiba din kami kapag nadala ka namin sa kanya."

"Puta, nangangati na ang palad ko!"

"Magkakapera ka na!"

Malakas ang tawa ng mga nasa likod namin.

"Kung sa tingin mo makakawala ka pa... ha! sabi naman ni Boss, dalhin ka lang sa kanya. Di naman niya sinabi kung buhay o patay!"

"Syn! Stop provoking them!" rinig ko mula sa aking earpiece.

I exhaled harshly. Inirap ko ang mga mata ko. Mataray at malakas ang pwersa kong binaling sa kabilang gilid ang mukha ko upang itaboy ang kanyang kamay mula sa aking baba.

"Aba't－"

Hindi ko na pinakinggan pa mga susunod nilang sinabi. I pushed myself on the corner next to the window to avoid interacting with them more.

Anong sinasabi nilang tiba-tiba sa ganda? Tapos papatayin?! Ni hindi man lang nagtatagpo! They are just a bunch of low-class thugs who doesn't have any logic at all! Mukhang kayang-kaya ko sila kahit walang tulong nila Hunter!

Huminga ako ng malalim.

Tama ang hinala ko na wala silang alam. Maybe this is just a one-time service. And the car in front of us...