Crystal Breeze

CB18

CB18

"Do you think he will talk to us?" saad ko habang nakatitig sa lalaking nasa loob ng isang convenience store. Tahimik itong nakasandal sa cashier counter at nagce-cellphone.

"We won't know that if we won't try," sagot niya at naglakad na papalapit sa pinto ng convenient store upang pumasok. Mabilis akong humakbang para sumunod sa kanya.

"Stay close, team," I whispered.

"Got it."

"Good morning! Wel－" Basty immediately stopped from greeting us when his eyes caught who we are. Nanlaki ang mga mata niya at agad na napaatras. Hindi niya ako kilala ngunit sigurado akong ang lahat ng reaksyon niya ay dahil sa presensya ni Sir Rion.

His eyes moved outside the glass wall of the convenience store. Mas lalong bumakas ang takot sa kanyang mukha. Sinulyapan ko gamit ang gilid ng aking mata kung saan siya nakatingin.

Si Hunter lang iyon na nakabantay sa front door. Sigurado akong nasa paligid lang din ang iba. We don't really mean to frighten him. It's just that, meeting him is too risky that's why we have to raise our guards up.

"S-sir..."

"You've recovered."

Tumigil si Sir Rion sa tapat ng cashier counter kung nasaan si Basty. Ako naman ay tahimik na hinila ang upuan ng malapit na table at umupo doon habang nakatutok ang mga mata ko sa kanilang dalawa.

Wow, it's good to be back on the real work. Halos dalawang linggo din iyong pagtigil ko sa bahay. It took me a while to prove to Sir Rion that I'm already okay. Now, our first business after going out is this...

The arrested men are tough. Mukhang wala silang balak magsalita. I guess they have more loyalty to their leader than I expected. That's why we have to resort here.

"S-sir... ayoko na pong madamay! Tahimik na ang buhay ko! S-sumusunod lang a-ako dati!"

Isa din iyon sa rason kung bakit hindi namin siya agad pinuntahan noon. Sir Rion believed that it will just stir up his and his family's life. Isa pa, kung sasadyain namin siya sa mapayapang paraan ay hindi kami papayagan dahil inaakala ng pamilya niya na si Sir Rion ang dahilan ng lahat ng nangyari sa kanya.

But we don't have a choice now because we have to hurry and figure it out on ourselves. I gazed at Sir Rion's serious face and sighed... I don't want that attack to happen again.

"Care to tell me more about that?"

Natigilan si Basty. Hindi nawala ang pangamba sa kanyang mukha. Just by staring at him, I can sense the grave fear he's transcending. Napansin ko din ang panginginig ng dalawa niyang kamay sa gilid ng katawan niya.

Huminga ako ng malalim.

"Wala kaming gagawin masama sayo. Gusto ka lang naming makausap," singit ko sa kanilang dalawa kaya napalingon ang mga ito saakin.

"S-sino ka?" tanong ni Basty.

"Me?" I chuckled. "I'm－"

"I don't think names are necessary," Sir Rion interrupted even before I can answer his question.

Tumaas ang kilay ko sa kanya dahil matalim ang tingin niya saakin. Binaling ko ang tingin ko kay Basty at ngumiti.

"You heard the boss," I shrugged. "We're just inviting you for a talk."

"Nasabi ko na sa'yo lahat noon, Sir. Wala na akong dahilan para kausapin kayo."

Umiwas siya ng tingin at nag-igting ang bagang niya. Mukhang nakabawi na siya sa kanyang gulat at takot. He displayed a strong expression before us. Unfortunately, my eyes can pass through this facade especially when I know it's not only the face that can express itself.