Touch and Die (COMPLETED)

Chapter #2

Third person's P.O.V

Kalalabas niya lang galing bathroom, kakatapos niya lang maligo. Sakto ring tumunog ang cellphone niya. Lumingon siya sa gawi nito habang pinapatuyo ng tuwalya ang buhok niya. Lumapit na siya rito ng hindi ito tumitigil sa pagtunog, sinagot niya ang tawag.

"What is it?" malamig niyang tanong.

"Hey! wala bang hello muna? or hi! kumusta na?" tugon sa kaniya ng kabilang linya.

"Mas malamig ka pa sa klima dito, e." may himig na pagtatampo na saad pa nito.

Naimagine niya rin na nakanguso ito ngayon. She rolled her eyes.

"Tsk! Why are you calling me? Don't call me if you don't have any news to tell." sabi niya sa malamig pa ring tono.

"Ito naman, oh. Masiyado ka talagang ano! 'Di ba puwedeng namimiss lang kita?" saad nito,

Bumuntong hininga siya.

"Anyway, what is your plan? Do you have an idea how to get in there?" she asked seriously.

Marahan siyang tumungo sa vanity table niya. Kinuha ang dart na nasa ibabaw nito saka niya pinaglaruan sa kamay niya.

"You know, it's hard to get in there. Mga prestigious lang ang pinapapasok nila. At saka, sure ka na ba talaga? I understand you, but we do not know what's inside that place." saad niya ng may pag-aalala.

Tahimik siyang nakikinig sa sinasabi nito. Ibinato niya ang dart ng hindi tinitingnan ang patatamaan niya saka siya humarap rito, napangiti siya. Ngiting nakakakilabot, ngiting hindi mo gustong makita mula sa kaniya.

"I don't care. All I want is my target." seryoso at malamig niyang tugon.

Muli siyang kumuha ng dart, mabilis niya itong binatong muli sa dart board na may litrato sa gitna. Yung unang dart ay tumama sa noo ng taong nasa larawan, samantala ang pangalawa sa puso nito.

Narinig niya ang pagbuntong hininga ng kaniyang kausap.

"Alright! I won't stop you. Update me if you are in there already." masiglang sabi nito,

Walang salita o paalam niyang pinutol ang linya. Muli niyang sinulyapan ang dart board, pagkatapos ay ipinatong niya ang kaniyang dalawang kamay sa vanity table. Seryoso siyang humarap sa salamin nito, tumitig sa mukhang kaharap niya. Napakaganda ng mukhang nasa harap niya, mukhang tinatabunan niya ng iba't ibang make-up. Ang mga mata nitong kakulay ng kalangitan ngunit walang buhay at emosyon.

At mukhang nagpapa-alala sa taong hindi niya magawang kamuhian, kahit anong gawin nito sa kan'ya.

Bumuntong hininga siya, kumuha na siya ng masusuot. Kinuha niya ang black heels, black jeans, black tube na pinatungan niya ng black leather jacket. Matapos niyang magbihis, dumaan siya sa bintana saka tahimik na lumisan.

Sa gitna ng gabi ng katahimikan, tanging maririnig mo ay ang mga tunog na nagmumula sa mga insekto. Nakasandal siya sa isang puno habang may hinihintay na dumaan. Napalingon siya sa bandang dulo ng kalsada dahil malayo pa lang ay rinig na rinig na niya ang mga hiyawan nito.

Umalis siya sa pagkakasandal, at marahan na lumakad papunta sa gitna ng kalsada.

Sa kabilang panig naman, nagulat ang nagmamaneho ng kotse sa pagsulpot ng isang babae. Hindi niya napansin ang babaeng naglalakad patawid ng kalsada. Mabilis niyang natapakan ang preno ng sasakyan.

"Ano ba! Dahan-dahan naman." reklamo ng nasa back seat.

Mabilis siyang tumingin sa harapan, nakahinga siya ng hindi niya ito natamaan.