Touch and Die (COMPLETED)

Chapter #6

                 = Rhexyl's P.O.V =

Here I am again, sneaking like a thief. Why? Tatlong araw na akong hindi pumapasok. Hindi ko feel pumasok kaya sa dorm lang ako nanatili.

I've got bored kaya naisapan kong lumabas sa lungga ko. Panay ang linga ko sa paligid baka mayroong sumulpot, at dak'pin pa ako. Worst, baka makaladkad ulit ako. When I know about the Reperian and their hobby. I became more attentive sa paligid ko though wala pa rin akong pakialam sa kanila.

Na-realize ko rin na, If I die here ng maaga like what my mother want. She will be happy and its not fair.

I am here because of my grandmother. I am alive because of her. Gusto niyang makita ko ang mundo, pero minsan naisip ko. Dapat hinayaan niya na lang akong mamatay. At least sa murang edad, hindi ko pa alam ang sakit.

I will die peacefully. But here I am. Fighting for existence. Grandmother told me, I deserve to be in here. Deserve? Deserve of what? Do I deserve to suffered a lot?

Do I deserve to have a mother who dislike me? Do I deserve to have a clan whom didn't accept my existence?

And, here I am. Inside of school whose killing is their life. But then, I am here for a reason.

Question is, how to survive in this school?

Naputol ang pag-eemote ko ng may narinig akong parang nahulog sa tapat ko. Nagtaka naman ako kung ano 'yon.

Pagtingin ko, nanlaki ang mata ko sa nasa harap ko.

What the!

Nasa harap ko lang naman ay isang patay na tao. Galing yata siya sa taas dahil lagapak siya sa tapat ko. Mulat pa ang kaniyang mga mata, nakatapat pa sa'kin. Bali-bali na ang kaniyang katawan dahil sa impact ng bagsak niya.

Ang dugo niya ay kalat na kalat sa sahig. Napalunok ako.

I tiptoed and run inside the school campus.

Pagpasok ko, some students nakatingin sa labas. I saw them smirk and leave like nothing happened or wala silang nakita.

'Yong gutom ko umatras yata. Patungo akong west para makakain sana kaso nawala na.

Napasimangot tuloy ako. Ang ganda naman ng bungad sa'kin. Kalalabas ko pa lang pero patay na bumagsak pa galing kung saan tapos sa harap ko pa talaga.

Ibinaba ko ang suot kong cap, hiding my face. Mabibilis na hakbang ang ginawa ko makarating lang agad sa cafeteria.

Dito lang sa first floor ako kakain. I heard kasi may cafeteria rin dito.

The school look normal if titingnan mo lang. They have everything kaya siguro maraming gusto rito. But, the students aren't normal. Sa ibang school, books ang dala nila while here any kinds of weapon or small weapon ang hawak nila.

Hindi maganda kapag ikaw ang naging center of the eye.

Nakahinga ako nang maluwag ng makarating agad ako, pero napatigil ako sa naabutan ko.

They were killing each other. Two guys are fighting using their own swords. Pareho silang duguan, yet walang nagpapatalo.

Their moves are both smooth. Kita ang pagiging malinis sa bawat galaw, yet they are both slow.

They are both smiling and smirking. Kumunot ang noo ko. How can they do that while killing each other.

"Weak." Napalingon ako sa boses na narinig ko.

Nanlaki ang mata ko, I saw him holding a guy pero patay na. Nakita kong mayroong dinaanan ng knife ang kaniyang leeg. Hindi pa siya nakuntento, he stab him trice 'till the guy close his eyes.