Born to Die//Gojo Satoru

Pain Resolved

"Bence onların peşinden gelmesine izin vermeliydin."dedi mavi saçlı lanetli yaratık.Genç kadın ise banyonun fayansının üstüne oturmuş,dizlerini kendine doğru çekmişti.Bakışları yavaşça küvetinin içinde su ile oynayan kişiye bakıyordu.

Ona acıyan gözlerle baktı bir süre boyunca.Başkası olsa,ona korkuyla ya da iğrenek bakacak olmasına rağmen,genç kadının kalbine büyük bir üzüntü çökmüştü.Elini istemsizce kalbinin üstüne götürmüş,sessiz bakışları ile Mahito'yu izliyordu.

Mahito ona sevimli bir gülümseme bahşetti birden."Niye öyle bakıyorsun?"dedi farketmeden.Genç kadının bakışlarındaki derin üzüntüyü çözebilecek kadar gelişmiş bir duygu bağı yoktu.Tüm bunlar ona sadece basit bir oyun gibi geliyordu.

Eva ise oturduğu soğuk fayansların üzerinden kalkmış dolaba doğru gitmişti.Beyaz bir havlu çıkartırken küvetin yanına bıraktı.Onunla ortak hareket eden biri değil de sanki annesi gibi davranıyordu."Yok bir şey."dedi elini havada sallarken.Banyodan çıkmış,soğumuş evinin içinde anlamsızca yürümeye başlamıştı.Koltuğuna otururken tekrar dizlerini kendine doğru çekti.

Genç kadın ne yapması gerektiğini bilmiyordu.Her zaman kendi kaderinden bir şekilde kaçmaya çalışsa da artık çevresine zarar vermeye başladığının farkına varmıştı.Gözlerinin önüne kanlar içinde yatan ortağının cesedi belirdi.Genç adamın tek ölüm sebebinin kendisinden kaynaklandığını bilmek ona kocaman bir pişmanlıktan başka hiçbirşey sunmuyordu.

"Ne yapacaksın?"dedi Mahito koltuğun üstüne atlarken.Başını genç kadının bacaklarının üstüne koymuştu."Saçımla oynasana."dedi kafasını iki yana sallarken.Yetişkin bedeninde bir çocuk gibi hareket etmesi Eva'yı ufak da olsa gülümsetti.Elleri uzun mavi saçların arasından geçti.

"Bu uzun saçları taramamız gerekiyor Mahito."dedi işine odaklanırken.Upuzun saçlar ile oynuyor,karşısındaki lanetli varlığa gülümsüyordu.Sırf lanetli olduğu için hiçbir zaman Mahito'yu küçük görmemiş ya da aşağılamamıştı.

"Pekala."dedi Mahito yattığı yerden doğrulup ellerini bacaklarının üstüne koyarken.Uslu bir çocuk gibi bekliyordu.Eva koşar adımlarla yatak odasına gitmiş,komidinin üstündeki tarağı almıştı."Başını öne eğ." dedi elindeki tarakla onun yanına gelirken.Mavi uzun saçları eline alırken yavaşça taramaya başlamıştı.

Dizlerinin üstüne çöküp taramaya devam etmiş ama Mahito'nun teki mavi teki kahverengi olan gözleri ile karşı karşıya kalmıştı.Birbirlerine bir süre sessizce bakmışlardı.Eva sessiz kalmayı sürdürürken Mahito tek elini yavaşça havaya kaldırmış genç kadının gömleğinin arasından açılan çıplak teninin arasına koymuştu.

"İnsanların kalbi olmaması ne üzücü."diye fısıldadı düşünceli bir ifade ile.Eva'nın alnından dökülen saçlar görüşünü kapatmıştı.Açık kahve saçları mavi saçların üzerine düştü başını sallarken.

"Öyle."dedi yalnızca.Başka birşey söylememek istememiş ya da başka hiçbir cümlü ağzından çıkamamıştı.Uzun kelimeler sarfederek sadece kendini yoracaktı çünkü karşısındaki insna duygularından anlamayan bir lanetti.

Mahito derin bir iç çekiverdi."Ondan intikam almak istemiyor musun?"diye sordu büyük bir merakla.

Sözleri,Eva'nın elindeki tarağı bir kenara bırakmasına sebep olmuştu.Önüne düşen saçlarını kulağının arkasına sıkıştırmıştı.Üzerinde duran eli hızla çekmiş vegömleğinin üst düğmelerini iliklemişti.Düşüncelerini söylerse,karşısındaki bu lanetin cümlelerinden ne anlayacağını bilmiyordu.Yavaşça ayağa kalkarak pencerenin kenarına doğru gitti.Dışarıdaki yağmur hala dinmemiş,tüm hızıyla yağmaya devam ediyordu.Birden neden bu kadar fazla yağmur yağdığını düşünür olmuştu.