TAFLAM BOOK 1: The Awesome Five Leader And Me [COMPLETE]

TAFLAM 32: School Fair

XENA POV

ILANG ARAW din ang naging iwasan namin ni Raven simula ng naging pag-aaway namin.

Pag-aaway ba talaga tawag don? Basta kahit anong sorry niya nun ay hindi ko siya pinakinggan, masyadong sarado ang pag-iisip ko ng araw na 'yon para patawarin siya.

Pero hindi naman kami ng break. Hindi nga uuwi ang mokong na 'yon pag hindi niya talaga sinigurado na hindi kami nagbreak.

flashback....

He wiped his tears using his hands. "Pag usapan naman natin to, love." Aniya bakas sa boses ang pag mamakaawa, sinubukan niya ding hawakan ang kamay ko.

"Bibigyan kita ng oras at panahon na makapag-isip, pero wag mo naman ako pakawalan. Wag mo naman tanggalin ang kaligayan ko, hindi ko kakayanin pag nawala ka." Parang hinihiwa ang puso ko sa mga sinasabi niya. Parang ang sama kong tao, para paiyakin at saktan siya.

He's tears keep flowing as will as mine.

I nodded. "Sige, hindi kita hihiwalayan pero bigyan mo muna ako ng space. Para makapag-isip isip at maliwanagan." Pagkatapos naming magusap ng gabing iyon ay umuwi rin siya, bago siya umuwi ng gabing 'yon ay hinalikan niya pa ang tuktok ng ulo ko. "Maghihintay ako, love." Huling sabi niya bago umalis ng kwarto ko.

Grabe ang iyak ko ng gabi ding iyon buti na lang at hindi narin ako tinanong ni nanay minda at steven sa nangyari. Nanatili silang tahimik at parang walang alam sa isyu.

Kapag nagkikita naman kami sa school ni raven ay parang strangers ang turingan naming dalawa, naapektuhan din ng nangyayari sa aming dalawa si chelsea na piniling sumama sa akin pag-lunch at ipinagpapaliban ang pagpunta sa AFR.

Naglalakad kaming dalawa ni chelsea sa corridor ng dumaan ang AF sa amin, sa laki ba naman ng biyas nila ay mauuna talaga sila sa amin sa paglalakad. Sigawan at tilian naman ng mga estudyante ang iba ay harap harapan pa kung magpahiwatig ng paghanga nila sa Awesome five.

Malayo na ang distansya ng AF sa amin ng mag-umpisang magbulungan ang mga  chismosang estudyante ng SU.

"Wala na ba sila?" Alam kung ang tungkol sa amin ni raven ang pinaguusapan nila.

"Siguro. Ni hindi nga sila nagtinginang dalawa, si chelsea at steven lang ang nagngitian."

"So, pwede na ulit angkinin si Raven!" Napahinto ako sa paglalakad. Bakit ako nasasaktan, di' ba ako ang humiling nito?

"Wag mo na lang pansinin, X. Malalate na tayo." Nagpahatak ako kay chelsea at buong klase rin akong nakatunganga, kung hindi naman ako papagalitan ng guro ay pinipitik naman ni marco ang tenga ko para lang magising ako. 

end of flashback...

MAAGA akong nagising araw ng lunes, february 10, 2010. The day that our school will having a school fair. Where in students in different section will have their booth.

Napili ng section namin na magbinta ng ibat ibang accesories, since we are Abm students and are teacher expect us to gained more money because we already have knowledge in marketing and on business.

Dumungaw ako sa bintana ko bago umalis ng aking kwarto, gaya ng nakaraang araw ay laglag ang balikat kong tinanaw ang labas ng bahay namin na walang nakaparadang sasakyan.

Ano nga ba ang aasahan ko. Hindi talaga pupunta ang isang 'yon, hanggang hindi ko sinasabing bati na kami. Pero may kami pa ba? Noong nakalipas na araw ay mas dumami ang humanga sa kanya, ng malamang hindi na kami magkasama. Inakala pa ng iilang na break na kami.