SENİ KALBİMDE SAKLADIM

7.BÖLÜM

Herkese merhaba. Nasılsınız?

Lütfen oy verip yorum yapmayı unutmayın 💓

Keyifli okumalar...

🍃🍃🍃

Gel ey sevgili istersen yar ol gel,
İstersen yara,
Ne gönlümün derdini sor bana,
Ne sararan yüzümü sor,
Ey gönlümün sol yarısı,
Aklımа koydum seni аklım аlmаdı,
Kаlbime koydum seni sаnа doymаdım,
Arşımın аşkı yаr,
Aşk sаndığın kаdаr değil yаndığın kаdаr..

🍃🍃🍃

Sonra birer birer girer hayatına, kokusuyla uyuyup, sesiyle uyanmak için her şeyi verirsin.

Zıplaya zıplaya eve doğru giderken çığlık atmamak için kendimi zor tutuyordum.

Bahçe kapısından içeri girdiğim de babaannem, annem ve yengem bahçede masada oturuyorlardı. Onların yanına gidip annem ve babaannemin yanaklarını sıktım.

"Naber gençlik?"

Babaannem Çerkesce bir şeyler söylerken, ki sövdüğüne eminim, annem ise bana tip tip bakıyordu.

"Hayırdır kızım. Bir dakikan bir dakikanı tutmuyor!"

"O gün değil miydi ya?"

"Yok! Senin ki dakika. Hatta saniye bile olabilir." Dediğin de bastım kahkahayı.

"Şakacı seni." Dediğim de üçü de bana uzaylı görmüş gibi bakıyordu. Bir ara arkama dönüp uzaylı mı var diye bakmadım değil yani!

"Neyse ben odama çıkıyorum kızlar. Hadi size kolay gelsin." Diyerek daha fazla kendimi küçük düşürmemek için ortamdan resmen kaçtım.
Odama geldiğim de sevinç dansları yapıyordum. Ben yerim de saçma saçma hareketler yaparken odaya yengem daldı.

"Ne oluyor kız. Annem ayak üstü bir şeyler anlattı ama anlamadım." Diyerek resmen dedikodu aşerdiğini belli etti. Hemen camın önünde ki koltuğa oturup onu da yanıma çağırdım.

"Ay yengoş neler olmadı ki? Sabahtan beri bir sinirlendim, bir üzüldüm, bir sevindim... Yani anlayacağın tüm duyguları aynı anda yaşadım. Yani annemin dediği şey gerçekten oldu. "

"Hadi be! Asıl konuya gel." Dediğin de gözlerimi devirip anlatmaya başladım. Bitirdiğimde bana şok içinde bakakalmıştı.

"Ay! İnanamıyorum ya. Berkan da resmen sana aşıkmış Maze. Aynı senin ona olduğun gibi." Sevinç ile ellerimi birbirine çarpıp "Evet!" Diye bağırdım. Ben hâlâ sırıtırken yengem beni kollarının arasına çekti.

"Hep mutlu ol Maze." Deyip burnunu çekti. Ağlıyor muydu o. Omuzlarından tutup onu geri çektim ve yüzüne baktım. Harbi ağlıyordu.

"Ay yenge iyi misin? Bir şey mi oldu?"
Yanaklarında ki yaşları kurulayıp ağladığından dolayı boğuk çıkan sesi ile konuşmaya başladı. "Yok senin böyle mutlu olmana çok sevindim. Biliyorsun seni hep kardeşim gibi gördüm. O zamanlar acı çekiyordun şimdi böyle mutlu olman beni duygulandırdı." Dedi. Yengem ailenin tek çocuğuydu. O yüzden beni, Ethem'i ve Asrın abimi kendi kardeşi gibi görmüştü. İkimiz de böyle sırlarımızı hep kız kardeş gibi birbirimiz ile paylaşmıştık.

Sanırım bu hamile hormonlarından uzun süre çekeceğimiz vardı.

Onu kollarımın arasına alıp sıkı sıkı sarıldım. Bana harika bir abla olmuştu o. Hiçbir zaman gelin görümce olmamıştık onunla.
Hah! Benim gibi görümce bulunur mu bu dünyada be!