Mahalle Klasiği| TAMAMLANDI
~~
"En kötüsü de ne biliyor musun? Ben bu sözleri hak edecek hiçbir şey yapmadım. YA BEN HAYATIM BOYUNCA BİR TEK SENİ SEVDİM. SANA OLAN SEVGİMDEN SANKİ BAŞKA BİRİ İLE KONUŞSAM SANA VE KENDİME İHANET GİBİ GÖRDÜM. AMA ŞİMD...
Herkese merhaba. Nasılsınız? Bu bölüm biraz zaman atlaması yapacağım çünkü finale yaklaştık.
Oy ve yorumlarınızı bekliyorum canlarım
Keyifli okumalar
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~~
4 Ay Sonra
Yatakta sinirle bir sağa bir sola dönerken artık ağlayacak duruma gelmiştim. 5 aylık olan bebeğim bana zorluk çıkartması bir yana sürekli canımı bir şeyler çektiriyordu.
Gözümün önüne gelen şey ile hiç acımadan yanımdaki uyuyan Berkan'ı dürttüm. "Berkan!" Diyerek uyandırmaya çalıştığım da tek tepkisi öbür tarafa dönmek olmuştu. Bu hareketine sinirlenirken elime aldığım yastığı suratına fırlattım. Aniden uyanıp etrafına bakan Berkan'a beni görmesi için belini dürttüm. "Bana bak Berkan." Dediğim de aniden bana döndü.
"Ne oldu güzelim? Doğuruyor musun?" Dediğin de gözlerimi devirdim.
"He Berkan ben 5 aylıkken doğuruyorum." Dediğim de kısa bir süre bana baktı. Sonradan onunla dalga geçtiğimi anlamış olacak ki derin bir nefes verdi.
"Ne oldu bebeğim?" Dediğin de dudaklarımı büzdüm.
"Berkan... Benim canım adana kebap çekti." Dediğim de bana şokla baktı.
"Adana kebap?" Diyerek hayretle sorduğun da kafamı olumlu anlamda salladım.
"Meyve falan değil yani?" Dediğin de bu sefer de onu cık cıkladım.
Ne yapacağını bilemez bir halde etrafa bakarken yine gözleri gözlerimi buldu. "Kalk bakalım." Dediğin de kaşlarımı çattım.
"Niye?"
"Kalk kalk hadi. Kebap yemeye gideceğiz." Dediğin de yavaşça yerimden kalkıp sıkıca boynuna sarıldım. "Ya sen harikasın." Diyerek dudaklarına güzel bir öpücük bıraktım. Şişen karnımdan dolayı hareketlerim kısıtlansa da kebap yiyeceğimi bilmemin zevki ile yataktan kalkıp dolaba gittim.
Her şey gayet normaldi... Saatin gece 4 olması dışında.
Dolaptan aldığım tişört ve pantolunu aldım. Pantolonumu giyerken üst bacağımdan çıkmaması ile şokla bacaklarıma baktım.
Ama... Ama bu pantolon nasıl olmazdı bana?
Gözlerim dolarken burnumu çekmem ile pantolon giyinen Berkan bana döndü. "Maze'm ne oldu?" Dediğin de dolu gözlerim onun endişeli kahverengi gözlerine değdi.
"Pantolonum olmuyor. Berkan ben çok mu kilo aldım? Çok mu çirkinleştim?" Dediğim de artık bana ağzı açık bir şekilde bakıyordu. Adımlarını bana doğru atan adam dibimde durunca elleri ile yüzümde ki yaşları temizledi.
"Tam tersine o kadar güzelleştin ki... Zaten güzeldin şimdi ben ne yapacağımı bilemiyorum bu güzelliğinle." Dediğin de burnumu çekip ona baktım.
