SENİ KALBİMDE SAKLADIM

20.BÖLÜM (DENEF&ETHEM)

Sizlere Denef ve Ethem'i getirdim. Onların aşkı en gizlisiydi ve size onları anlatmak istiyorum.

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum canlarım.

Keyifli okumalar.

~~

Denef'den;

(Maze'nin uyandığı gün)

Karşılıksız bir yakarıştı benimkisi, hani bir şeyi istersin elde edemezsin üzülürsün ağlarsın ama yılmazsın uğraşırsın tüm yolları denersin de elbet bir gün olur ve onun tadını çıkarırsın ya... Benim sana olan sevgim de öyleydi. Hep içimde büyüttüm küçücük de olsa bir umutla bekledim bir gün olur seversin diye, isteyip de elde edemediğim tek şey sen olduğun için belki de bu kadar üsteliyorum hırs yapıyorum, yılmıyorum sen düşünmedikçe daha da düşünüyorum seni...

Ben... Öylece durmayı seviyorum ben. Durup ardından bakmayı. Sen yürümeyi seviyorsun ama arkana bakmadan. Yaprak seviyorum ben yaprak. Kuru, yaş ayırmadan. Sen ezmeyi seviyorsun, neye bastığına bakmadan.Hayatta çok şey var yaşanılacak. Bunlardan bir tanesi de sensin. Ben seni yaşamak isterdim bir ömür boyu sadeliğinle. Sence seni yaşamaya değmez mi? Bence değer.

Elimde ki kalemi kenara koyup gözümden akan yaşları hırsla sildim.

Aşk...

Aşk neydi?

Hadi oradan hiçte sevgi ve emek değildi?

Aşk acıydı. Aşk sevdiğini karşında görüpte ona olan sevgisini anlatamamaktı. Aşk sevdiğinin gözlerinin önünde başka kızlar ile sevgili olupta göz yaşlarını içine akıtmaktı.

E bu aşkın neresi güzeldi ki?

"Anne ben sahile gideceğim." Dediğim de ses gelmemişti. Büyük ihtimal Emine teyzenin yanına gitmişti.

Bugün şükür Maze uyanmıştı. Şu bir hafta da onunla birlikte bizim de kalbimiz durmuştu. Şimdi ise hava almak için sahile gidiyordum.

Zordu... Her şeyi içinde tutmak. Haykıramamak... Çok zordu.

Herkesten saklamak...

Ona olan aşkımı daha liseye yeni geçtiğim de anlamıştım. Sınıfta ki kızlar onunla yakınım diyerek sürekli onları ayarlamamı istiyorlardı. Ama şöyle bir şey vardı ki ben istemiyordum.

Benim istemememin ne önemi vardı ki zaten?

Ethem şu hayatta gördüğüm en çapkın erkekti. Gözlerimin önünde arkadaşlarım ile sevgili olması, onlarla konuşması. Bir de bir tane değil hepsini aynı anda yürütmesi... Bir şey diyemiyordum. Tek yapabildiğim şey gece yatağımda sessizce ağlamak oluyordu.

Büyüdüm 19 yaşına geldim ama ona olan sevgim lanet olsun ki hiç dinmedi. Nefret ediyorum kendimden, ona hala deli gibi aşık olan kalbimden.

Uzun bir yürüyüşün sonunda sahile geldiğim de gördüğüm boş banka oturup kulaklığımı taktım. Gözlerim dalgalanan denize dalıp giderken kulağımdan kulaklığımın çekilmesi ile irkildim. Yanıma baktığım da bana şirince sırıtan bir adet Ethem vardı.

"Naber ipek kız?" Dediğin de güldüm. İsmimin anlamı ile seslenmeyi daha çok seviyordu.

"İyidir senden." Dediğim de omuz silkti.