Mahalle Klasiği| TAMAMLANDI
~~
"En kötüsü de ne biliyor musun? Ben bu sözleri hak edecek hiçbir şey yapmadım. YA BEN HAYATIM BOYUNCA BİR TEK SENİ SEVDİM. SANA OLAN SEVGİMDEN SANKİ BAŞKA BİRİ İLE KONUŞSAM SANA VE KENDİME İHANET GİBİ GÖRDÜM. AMA ŞİMD...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🍃🍃🍃
Bir yandan hızlı hızlı koşarken bir yandan da elimde ki çay dolu bardağı dökmemeye çalışıyordum. Karşımda kapanmak üzere olan asansör kapısını gördüğüm de adımlarımı daha da hızlandırarak nerdeyse hiç oksijen kalmamış yere, 50 kişinin arasına sıkışmaya çalıştım. Peşimden yanıma gelen Selen ile gülümsedim, burada ki en iyi arkadaşımdı, bana çok yardımcı olmuştu ilk geldiğim de. Onun da üçüncü senesiydi ve benden büyük olmasına rağmen çok iyi anlaşmıştık.
"Şuraya geleli 3 hafta olacak ama sen tüm doktorların gözüne girdin Maze." Dediğinde gülümsedim, evet ilk başlarda yaptığım sakarlıklar ile ünlü olsam da ameliyatlara girdikçe çalışkanlılığım ile daha da popüler olmuştum.
Atanamamıştım... Biri bana o ekranda atanamadınız yazısını görüp sevineceğimi söylese bir taraflarım ile gülerdim herhalde, ama şimdi o ekran açılırken o kadar dua etmiştim ki, sonun da kabul olmuştu.
Atanamamıştım!
Elbette üzülmüştüm, o kadar çalışmalarım, aldığım puanım... hepsi boşa gitmişti ama en azından sevdiğimin yanında kalmıştım. O günü hatırladıkça hem gülüyor hem utanıyordum. Çünkü babamlara gerçekleri anlatmıştım. İlk başta biraz kızsa da hayırlısı olsun deyip sıkıca sarılmıştı bana.
O gün Ethem aniden odama girmesi ve tercihlerin açıklandığını söylemesi ile kal gelmişti bana. Ethem benim öyle durduğumu görmesi ile korkudan beni yataktan atmış ve tokatlamıştı. Kendime geldiğim de Berkan'ın da bunun için aradığını anlamış olmuştum. Ben ne kadar isteksiz bir şekilde bilgisayarı açsam da, babamlar ise bir o kadar istekli bir şekilde kimlik bilgilerimi girmemi söyleyip durmuşlardı. İlk bir kaç denemede sistemde yoğunluk olduğu için girememiş, sonrasında ise bir şekilde girmiştim. Ekranda görülen 'aday herhangi bir kuruma yerleşememiştir' yazısını görünce babamlar ilk üzülmüş daha sonra da beni teselli etmeye başlamışlardı.
Gece vicdan azabından uyuyamayıp annemleri uykusundan uyandırdığım gibi tüm gerçekleri anlatmıştım. Babamın ilk başta kıskançlık damarı tutsada sonradan sıkı sıkı sarılmıştı. Annem de bizi bunun için mi uyandırdın deyip söve söve geri yatağına dönmüştü. Ah Berkan... ona söylediğim de beni kucağına alıp döndürüp durmuş ve sürekli yüzüme öpücükler kondurmuştu. Onun o yüzünde ki ifadeyi görmeye değerdi.
O günden sonra Samsun' daki tüm özel hastaneleri gezmiş en sonunda biri tarafından kabul edilmiştim. Ben işe başlamayı daha geç olur diye düşünürken bir haftada tüm evrakları halledip başlamıştım.
Hatta buranın ağası bile oldum!
Asansör ineceğim katta durduğun da Selen'e el sallayıp kendimi dışarı attım. Cebimden telefonumu çıkarıp saate baktığım da sırıttım. Mesaim bitmişti. Elimde ki karton bardağı yanda ki çöpe atıp ayaklarımı bizim odaya yönelttim. Odaya girdiğim de bir kaç kız da üstünü değiştiriyordu, onlara selam verip kendi dolabıma geçtim ve formamı çıkartıp kendi kıyafetlerimi giymeye başladım. O arada da kızlarla günün dedikodusunu yapıyorduk. Yedi saatlik ameliyatın yarısında hastayı sedye de bırakıp kahve molası vermemizde tutun, ameliyatta hasta yatağında yatan adamın türkü söylemesine kadar garip şeyler yaşıyorduk günde. Manyaklardı falan ama seviyordum bu ortamı. Tam benlik!
