Mahalle Klasiği| TAMAMLANDI
~~
"En kötüsü de ne biliyor musun? Ben bu sözleri hak edecek hiçbir şey yapmadım. YA BEN HAYATIM BOYUNCA BİR TEK SENİ SEVDİM. SANA OLAN SEVGİMDEN SANKİ BAŞKA BİRİ İLE KONUŞSAM SANA VE KENDİME İHANET GİBİ GÖRDÜM. AMA ŞİMD...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~~
Hızlı bir şekilde hastanenin koridorunda yürürken bir an önce doğumhaneye ulaşmaya çalışıyordum.
Sonunda doğumhanenin olduğu kata geldiğimiz de herkes buradaydı. Abim stresle olduğu yerde duramazken hemen onun yanına gittim. "Abim merak etme tamam mı? Ben şimdi yanına gideceğim ve oradan üç kişi çıkacağız tamam mı?" Dediğim de dolu gözleri ile kafasını salladı. Berkangil abime destek olurken doğumhanenin kapısından girip önlük ve bone giyindim. Hemen yengemin bağırma sesinin geldiği yere doğru gidip içeri girdim.
Beni gören hemşireler baş selamı verirken ben de onlara verip hemen yengemin yanına geçtim. "Yenge ben geldim."
"Ahh! Maze ölüyorum sanırım. Çok zor."
"Dayan yengem dayan az kaldı." Dediğim de doktor da beni tasdiklemiş ve ıkınmasını söylemişti.
Uzun saatlerin ve acıların sonunda minik kızımız sağlıkla dünyaya gelmişti. Onu kucağıma verdiklerin de gözlerimden yaşlar boşalmıştı.
O... Çok güzeldi. Yengem ve bebeğin hazırlanması için hemşireler yardım ederken bende abime ve ailemize haberi vermek için dışarı çıktım. Otomatik kapıdan çıkar çıkmaz abim hızla yanıma geldi.
"İyiler mi Maze? Doğdu mu kızım?" Diyen abim ile kocaman gülümsedim.
"Doğdu abi doğdu. Bu kadarcıktı. Çok tatlı." Dediğim de o da gülümsedi.
"Eylül'üm nasıl?"
"O da çok iyi. Doğum çok kolay geçti. İkisi de çok şükür sağlıklı." Dediğim de derin bir nefes alıp babama sarıldı.
Herkes mutlukla birbirine sarılırken bana bakan koca adamımın yanına gidip sıkıca boynuna sarıldım. "Çok küçüktü Berkan görmeliydin." Dediğim de kollarını vücuduma sardı. Başını boynuma saklarken bende sıkıca sarıldım ona.
"Özür dilerim ay yüzlüm. Düşünemedim, aptallık ettim özür dilerim. Seni çok seviyorum."
"Bunları daha sonra konuşalım Berkan. Evimiz de, şimdi yeğenim doğdu hadi gidip ona bakalım." Dediğim de burukça bana gülümsedi.
"Bakalım..." Herkes yengemin kalacağı odaya doğru ilerlerken bizde Berkan ile arkalarından ilerliyorduk. Sonunda odaya ulaştığımız da ilk abim girdi hepimiz koridor da beklerken abimin çağırması ile bizde girdik. Herkes yengeme geçmiş olsun derken küçük kızımız için de hayırlısını diliyorlardı.
Odanın kapısının açılması ve küçük beşikte gelen oldukça küçük olan beden ile herkes merakla oraya döndü. Hemşire minik bebeği annesinin kollarına bırakıp biraz sonra geri geleceğini söyleyerek odadan çıktı.
