Geçmişe Karşı (Tamamlandı✔)

Bölüm-7

Irmak'ın ağzından:

Bugün okula gidesim yok ama sınav var ve gitmem lazım son bir haftadır bir değişiklik olmadı. Rutin yaşadıklarım Aras'la da pek fazla konuşamadık. Işleri olduğunu söyledi. Bende pek üstüne gitmek istedim bilirsiniz sinirli bir Aras görmek istemeyiz. Saate baktığımda daha derse vardı. Bende fırsattan istifade ılık bir duş aldım. Saçlarımı kuruttum ve hazırlanıp evden çıktım. Hızlı hızlı okula gittim. Geçen hafta yaşadıklarımdan sonra bu yoldan geçerken korkuyordum ama Aras'ın sayesinde bu korkuyu az da olsa atlatmayı başardım. Sınıfa girdiğimde dersin başlamasına 20 dakika vardı. Bende Başak'ın yanına gittim. Sınıfına girdim ama sırasında yoktu. Daha gelmemiş olmalıydı. Geri dönecekken bir kaç kızın konuşmasını duydum.

"Duydunuz mu? "

"Neyi? "

"Başak hakkında konuşulanları"

Başak ahh ben onu tamamen unuttum. Ne olmuş olabilir acaba.

"Babası ölmüş farkettiyseniz 1 haftadır okula da gelmiyo"

Bu kadar erken mi? Hayır olamaz arkadaşım böyle bir acıyla yaşarken. Kahretsin!!

Hemen çantamı aldım ve okuldan çıktım. Sınavı falan umursamıyordum. Önemli olan arkadaşımın yanında olmamdı. Her ne kadar geç olsa da.

Hemen taksi durağına gittim. Ve şansa bakın taksi yoktu. Otobüs durağına doğru koşmaya başladım. Fakat otobüs daha yeni geçmişti. Koşar adım Başaklara gidiyordum ki yolda bir araba önümü kesti. Hayır ya yine mi derken arabanın içinden çıkan kişiyle rahatladım bu Emir'di.

"Irmak nereye koşuyosun böyle"kızar gibi sordu ama pek umursamadım.

"Acelem var Emir seninle konuşamam şimdi. Gitmem gerek"

Kolumu sertçe tuttu. Canım acıyordu.

"Nereye gittiğini sordum. "

Aras bana böyle davranmamışken sana noluyo ya. "Emir kolum acıyo"

"Nereye gidiyosun"

Başak'ın yanına allahın cezası arkadaşımın yanına babasını kaybetti tamam mı yanında olamadım. O gün yaşadığım olay yüzünden yanında olamadım. Kahretsin!! ".

"Irmak ben üzgünüm istersen seni bırakayım ne dersin? "

"Daha fazla zaman kaybetmek istemiyorum gidelim" dedim ve hemen arabaya bindim bu tavrını anlamış değilim ne yaptığını anlamış değilim.

***

Başaklara geldiğimizde evin boş olduğunu görmemle olduğum yere sabitlendim. Gitmişti. Bu sıralar birlikte olamasak da en yakın arkadaşım gitmişti. Yere çöktüm. Gözlerimden yaşların süzülmesine izin verdim. Bir anda ne olduğunu anlamadan birinin ağzımı kapatmasıyla irkildim. Kolumu çok sıkıyordu.

"Ben geldim sevgilim"

Hakan!! Bu Hakan'ın sesi. Hayır olamaz. Kollarının arasında kıpırdanmaya çalıştım. Ben ne kadar kıpırdansam da o kollarını daha çok sıkıyordu. Canım acımaya başladı. Emir o nerdeydi? Kafamı çevirdiğimde 4 kişinin onu tutmaya çalıştığını gördüm.

"Bunun için mi bıraktın beni bu velet yüzünden mi? "

"Hakan bırak onu hem velet diyosun ama 4 kişiyle anca tutabiliyosun. Bu durumda sen-"

"Kes lan seni hala ne kadar sevdiğimi görmüyo musun? Seni deli gibi seviyorum Irmak. Sen olmadan yapamam ben. " sinirlerim alt üst oldu. Ağlamaya başlamıştım. Yaşadıklarımı bana tekrar hatırlatıyordu. Zar zor atlattığım bu olayı bana yaşatan kişi şu anda yanımdaydı. Emir'e baktığımda bana mahcup bir şekilde bakıyordu. Elinden birşey gelemediği için 4 kişi arasındaydı. Ve hala zorla tututorlardı onu. Daha ne yapabilirdi ki. Asıl sorun biz burdan nasıl kurtulacaktık. Bizi bir arabaya bindirdiler ve bir depoya geldik. Arabadan hunharca indirdiler bizi. Depoda bir odaya getirdiler. Elimi ayaklarımı bağladılar. Emir'i de zorla bağladıktan sonra odadan çıktılar. Kafamı çevirdiğimde arkası bize dönük ağlayan bir kız gördüm. Nasıl bir piskopat bu çocuk anlamıyorum ki. Ben bunları düşünürken kız bana doğru dönmeyi başardı. Ve ben yine şoka uğradım. Başak!! Onun burda ne işi var. Hakan neyin peşindesin.