KÖRDÜĞÜM (FİNAL)

8

Oy vermeyi yorum yapmayı unutmayın lütfen

Yazım yanlışı varsa kusura bakmayın

Keyifli okumalar 🌺🌺🌺

"Kızım bugün ne yapacaksın "

"Gitmeden önce yetimhaneye uğrayacağım.  Bugünü çocuklarla geçirmek istiyorum baba"

"Peki kızım bizim yapabilecegimiz bir şey var mı?"

"Yok baba teşekkür ederim. Önce çocuklara kıyafet ve ayakkabı almak için alış veriş merkezine uğramam gerekiyor."

Kahvaltı masasında bütün aile oturmuş  kahvaltımızı yapıyorduk.  Dün abim ile beraber babamın yanına uğrayıp ondan sonra eve gelip çantamı hazırlamıştım. Bu akşam görev yerime dönecektim.

"Al şu kartı ne istiyorsan al kızım "

"Gerek yok baba benim param var."

"Olsun kızım sen al. Yanında bulunsun"

Kartı alıp telefonumun kabına  yerleştirdim.

"Sağol baba"

Bir süre sonra herkes işe, okula gidince ben de kapıda ki iki korumayla beraber alış veriş merkezine gittim. Çocukların yaşını biliyordum. Hepsine daha önce Deniz ile birlikte bir şeydir almıştım .

Kızlara çeşit çeşit üstler,  pantolonlar,  iç çamaşırları,  ayakkabılar aldım. Erkekler içinde aynısı aldıktan sonra oyuncak mağazasına girdim. Çocukların seveceği ne varsa aldım. Bugün çocukları mutlu etmek istiyordum.

Açıkçası bütün çocukları alıp dışarı çıkarmak istemiştim ama müdür bey izin vermemişti. Bütün aldıklarımın parasını kendi kartımdan verdim. Sonuçta paramı kendim kazanıyordum.  Ve harcayacak durumumda kalmıyordu. O yüzden kac bin lira harcadığım umrumda değildi.

Mağaza çalışanlarının yardımıyla hepsini araçlara yerlestirmistirdik.  Beş saatimiz burda geçmişti. Her şeyi hallettiketn sonra yetimhaneye doğru yola koyulduk. Arkamdan gelen iki araçla beraber uzun bir yolculuktan sonra nihayet gelebilmiştik.

Karşımda beş katlı bir bina vardı. Deniz ile ilk geldiğimiz de bana kaldığı odayı göstermişti. Bakışlarım direk oraya o pencereye cevirdim.  İçimden gelen ağlama isteğini bastırıp korumaların yardımıyla aldıklarımızı araçlardan çıkardık. Bahçede oynayan çocuklar sevinç çığlıkları içinde rengarenk paketlere bakıyorlardı. Hepsinin paketi ayrıydı. Sabah listeyi müdür beyden almıştım.

Müdür bey ve diğer çalışan görevlilerin yardımıyla bütün çocukların paketlerini dağıtmaya başladık.  Hepsinin yüzünde ki mutluluk dünyaya bedeldi. Onların bu mutluluğuyla içim huzur doluyordu.

"Mahur abla oynayalım mı?"

Yanıma gelen sekiz yaşlarında ki küçük kızın saçlarını okşadım.

"Olur oynayalım."

Işim bitmişti. Hemen korumaların yanına gidip gitmelerini söyledim. Biraz daha vakit geçirir ben de eve dönerdim.  Başta  istemediler ama sonra benim tekrar uyarmamla araçlara binip gittiler. Ben de küçük çocuklara doğru döndüm.

"Evet kızlar şimdi ne oynuyoruz?"

"Saklambaç oynayalım. "

"Olur oynayalım bakalım "

Gösterdikleri duvara kolumu yaslayıp ebe oldum. Böylelikle bir saat boyunca farklı farklı oyunlar oynayıp durduk. Çocukların şen kahkahaları ömre bedeldi.