KÖRDÜĞÜM (FİNAL)

29

Oy ve yorumlar neden bu kadar azaldı ki😔😔

Bu durum beni çok üzüyor.  Böyle olunca da yazma hevesim kalmıyor.

Neyse yazım yanlışlı varsa kusura bakmayın.

Keyifli okumalar ❤

Başı göğsümde olan adamın alıp verdiği düzenli nefesleriyle ,üstümde ki tişörtten bedenime vuran ılık nefesiyle huzur buldum. Kısacık saçlarını karıştıran parmaklarım durdu. Eşref yavaş yavaş uykuya daldığı zaman aklıma düşenlerle sessizce ağlamış onu uyandırmamaya çalışmıştım.

Ailen ile tanışmak istiyorum demişti. Evlenelim demişti. Peki ben yaşadıklarımı ona nasıl anlatacaktım. Tek korkum beni artık sevmeyecek olma düşüncesiydi. Ben Eşref'i kaybetmek istemiyordum. Yaşadıklarımdan dolayı, o uyurken hem yüzünü sevip okşamış hem de ağlamıştım. Başını yavaşça yastığa koyduktan sonra onu uyandırmamak için yataktan çıkarken sessiz olmaya çalışıyordum. O karanlıkta hemen kamuflajımı giyip saçlarımı sıkıca topladım. Eşref hala bıraktığım gibiydi. Telefonu cebime koymadan saate baktım. Saat gece 3' tü. Eşref'in yanında diz çöküp izlemeye başladım.

"Seni çok seviyorum sevdiğim "

Kısık çıkan sesim ağlama isteğimi uyandırıyordu. Dudağının kenarından öperken kokusunu içime hapsettim. Tekrar aynı sesszilikle kapıyı açıp ardımdan kapattım. Bahçeye çıkıp hava alsam iyi olacaktı. Kapıdan uzaklaşırken ardımda uyanık olan Eşref'i bıraktığımı bilmiyordum. İlk önce her hengi bir sorun var mı diye etrafı dolandım. Bir sorun yok gibiydi. Kaldığımız nöbet odalarının yakınında bulunan bir banka oturup, başımı gökyüzüne kaldırdım. Hava esiyordu. Ama içimde ki sıkıntı yüzünden bunu hissedemiyordum. Birkaç dakika daha orda durduktan sonra telefonumun sesiyle kendime geldim. Cebimden çıkarınca ekranda "Babamm" yazısını görünce korkuyla hemen açtım.

"Alo baba"

"Mahur'um. "

Sesi öyle telaşlı gelmişti ki elim ayağıma dolanmıştı.

"Baba iyi misin? Bir şey mi oldu.?"

"Yok kızım bir şey yok. Kusura bakma seni de bu saatte uyandırdım. "

"Doğru söyle kötü bir şey yok değil mi?"

Babam bu yaşıma kadar bu saatte beni aramamıştı. Bir an korkmuştum.

"Yok bir şey dedim ya kızım. "

Sonra sıkıntıyla nefesini bıraktı.

"Seni rüyamda gördüm."

"Hayrolsun inşallah. Ne gördün baba"

Derin bir enfes alıp birkaç saniye sustu. Ve sanki sesszilik onu boğuyormuş gibi devam etti.

"Boşver kızım. Şuan iyisin değil mi?"

"İyiyim "

"Değilsin. Bir şey mi oldu Mahur'um. "

Babam beni nasılda tanıyordu. Ses tonumdan bile iyi veye kötü olduğumu anlardı.

"Değilim baba"

Yalan söyleyecek değildim. Ona hiç yalan söylememiştim zaten.

"Neyin var kızım "

Merhametli çıkan sesi ben de ağlama isteği uyandırıyordu. Ona söyleyip söylememekte kararsızdım. İlk önce Eşref'e kendimle ilgili konuşmam gerekiyordu. Ama içimde ki sıkıntıyı babamla paylaşmak istiyordum. Gözlerimi sıkı sıkı kapatıp alt dudağımı ısırdım. Şuan hem utanıyor hem de çekiniyordum.