Oy vermeyi yorum yapmayı unutmayın lütfen.
Yazım yanlışı varsa kusura bakmayın .
Keyifli okumalar 🌸🌸🌸
Sabah erken uyanıp mutfağa girdim. Kendi ellerimle güzel bir kahvaltı hazırlayacaktım. Çay suyunu ocağa koyup malzemeleri çıkarmaya başladım. Su kaynayana kadar her şeyi hazırlamıştım. Çayı demledikten sonra son kez hazır olan masaya baktım.
Kendi kendine konuşan yengemin sesini duyunca mutfak kapısına doğru döndüm.
"Mahur!"
"Günaydın yengecim "
"Günaydın canım. Neden erken kalktın "
"Erken uyanınca sizlere kendi ellerimle kahvaltı hazırlamak istedim."
"Niye zahmet ettin canım ben hazırlardım. Kusura bakma hamilelikten dolayı uyuyamıyorum. Uyuduğum zaman da uyanamıyorum "
"Estağfirullah yengem. Ne kusuru , hadi sen abimi uyandır. Ben de bizimkileri uyandırayım "
"Çok teşekkür ederim Mahur. Valla uyuya kaldım diye çok üzülmüştüm "
Yanağından öpüp karnını okşadım.
"Kendini üzmek yok Canan hanım. Yoksa bizim oğlanda üzülür . "
Yanağından makas alıp göz kırparak önce babamın olduğu odaya girdim. Babamı yatakta beklerken pencerenin önündeki koltukta otururken buldum.
"Günaydın babacım "
O kadar dalmıştı ki odanın ortasına geldiğim halde beni duymamıştı. Sesimi duyunca kendine gelebilmişti.
"Günaydın güzel kızım "
Oturduğu koltuğun kenarına oturup boynuna sarıldım.
"Uyumadın mı?"
Yatağı hiç bozulmamıştı. Benim yatağa baktığımı farkedince konuşmaya başladı.
"Uyku tutmadı. Sen neden bu kadar erken kalktın. Yoksa seni de mi uyku tutmadı."
"Yok baba uyudum. Sabah erken uyanıp sizin için kahvaltı hazırladım."
"Menemen de var mı?"
"Olmaz mı yüzbaşım. Hem de Mahur şefin sihirli tarifiyle yapıldı."
İçten gülümseyip yanağımı öptü.
"O zaman Mahur şefin sihirli tarifini denemek için sabırsızlanıyorum. "
"Baba!"
Ellerim saçlarında ki beyazları buldu. Yavaş yavaş okşadım.
"Efendim kızım "
"Neden uyumadın tüm gece ?"
"Yok bir şey kızım. Sadece yerimi yadırgadım herhalde "
"Baba yalan söylemeyi hiç beceremiyorsun "
İnatla gözlerinin içine baktım. İllaki bir derdi vardı yoksa neden tüm gece uykusuz kalıyordu ki.
"Anneni düşünüyordum "
Vereceğim tepkiyi ölçer gibi yüzümü inceledi. Tedirgindi. Annemi ne kadar çok seviyordu. Her şeye rağmen onun için endişeleniyordu. Yüzünde ki kırışıklıkları sevgiyle okşadım. Bu dünyada babam için yapamayacağım şey yoktu.
"Tamam bugün onunla konuşacağım. Ama affettiğimi kimse düşünmesin. "
Az önce ki tedirgin ifadesi kayboldu. Rahat bir nefes aldığını anlamıştım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KÖRDÜĞÜM (FİNAL)
General FictionGecenin bir yarısı nereye olduğunu bilmeden saatlerce yürüdüm. Kalbim acıyordu. Beni bu saatte yürüten derdin ne olduğunu kime anlatacaktım? Yüzümde ki yaşları sildim. Sonra bir çıkmaz sokağa girip duvar dibine çöktüm. Neden ben, neden? Bu sorunun...