KÖRDÜĞÜM (FİNAL)

28

Yazım yanlışı varsa kusura bakmayın lütfen

Oy vermeyi yorum yapmayı unutmayın

Keyifli okumalar ❤

Uzun saatler sonunda nihayet görev  yaptığımız şehre gelmiştik. Şehrin merkezinde ayrılmamız gerekiyordu.

"Eşref şu taksi durağında ineyim."

"Neden?"

"Lojmanlara beraber gitmeyelim "

Tek kaşı havaya kalktı.  Eğer aynı araçla giriş yaparsak herkes bizi konuşacaktı.  Buna hazır değildim. Yüzümde ki ifadeden dolayı derin bir soluk bırakıp başını salladı.

"Peki sen nasıl  istersen"

"Kızma bana lütfen.  Zaten biraya yeni geldim.  İnsanların hakkımızda konuşmasını istemiyorum.."

"Ama eninde sonunda öğrenecekler "

"Biliyorum. O zaman geldiğinde söz veriyorum el ele olacağız. "

"Buna da peki"

Araç, taksi durağında durdurup beraber indik.  Benin valizimi bagajdan çıkarıp taksiciye uzattı.

"Sen lojmanlara geç Mahur'um.  Ben tabura uğrayıp geleceğim. "

"Teşekkür ederim."

Boynuna sıkıca sarılıp yanağından öptüm. Belime kollarını sarıp boynum  ile kulağım arasında ki boşluğu koklayarak öptü.

"Kokusuna kurban olduğum. "

Tekrar içine çekip öpünce kalbimde bir sızı oluştu.  Ben de son kez öpüp geri çekildim. Onun kollarında hissettiğim huzuru, rahatlığı başka bir yerde hissetmemiştim. Tıpkı babamın bana verdiği güveni, huzuru veriyordu.

"Görüşürüz "

"Görüşürüz sevdiğim "

Tekrar beni öpüp geri çekildi.  Het ne kadar onu bırakmak istememem de buna mecburdum.  Koca taburun bizim hakkımızda konuşmasını istemiyordum.  İkimizin özeliydi . Ve sadece bizi ilgilendirirdi.  Taksiye binip, elleri cebinde bana bakan adama el salladım. Birşeyler için beni zorlamaması benim için çok değerliydi. Yüzünde içimi rahatlatan bir gülümseme ile ondan uzaklaşmamı izledi. 
Telefonunu çıkarıp hemen mesaj yazdım. Onu bırakmak istememiştim.

"Seni çok seviyorum sevdiğim ❤"

Mesajı gönderip başımı dışarıya doğru çevirdim.  Telefona gelen mesaj sesiyle hemen açıp okudum .

"Ben de seni çok seviyorum Mahur'um "

Aptal gibi sırıtıp mesajı birkaç defa daha okudum. Içim içime sığmıyordu.  Eşref çok başkaydı.  Ailesi de öyleydi.  Hem samimi hem de cana yakınlardı . Bu da benim insanlarla aramada ki mesafe engelini kaldırmışlardı.  Kolay kolya kimseyle bu kadar yakın olamazdım .

Lojmanlara  gelene kadar sadece ikimizi düşünmüştüm. Bundan sonra benim için sadece Eşref vardı.  Ondan korkmuyordum.  Çekinmiyordum.  Sadece biraz utanıyordum.  O gece yaşanılanları hatırlayınca hemen kendimi toparladım. Duran taksiden inip girişte ki selam veren askerlere selam verip yürüdüm.  Kaldığım bloka girip evin kapısını açtım.  Normalde asla yorulan biri değildim ama düğün ve kalabalıktan dolayı yorgun hissediyordum.  İçeriye girer girmez ayakkabılarımı çıkarıp ayakkabılığa bıraktığım gibi kendimi salonuma attım.