KÖRDÜĞÜM (FİNAL)

32

Ay dayanamayıp bölüm yazdım.😀 O kadar işin içinde Eşref'ime bölüm yazasım geldi.

Oy vermeyi yorum yapmayı unutmayın lütfen

Aceleyle yazdım. O yüzden yazım yanlışı varsa kusura bakmayın 😀❤❤

"Günaydın"

Arkamda duyduğum ses ile hemen döndüm. Metehan abi uyanmış ve çoktan hazırlanmıştı.

"Günaydın abi. Rahat uyuyabildin mi?

"Uyudum güzelim. Teşekkür ederim. Sen ne yapıyorsun?"

Elimde ki bütün tepsiye bakınca tek kaşı kalktı.

"Bütün gece uyumadın mı yoksa?"

Yüzüne bakınca yalan söyleyemiyordum. O yüzden elimde ki tepsiyi tezgaha koyup , çay bardaklarını çıkardım

"Yoo uyudum. Erken kalkıp diğer arkadaşlar için bir şeyler yapayım dedim."

Aniden kolumdan tutup beni kendisine doğru çevirince yüzüne bakmamaya çalıştım.

"Şuan yalan söylüyorsun. Neyin var?"

"Abi gerçekten bir şey yok"

"O binbaşı bozuntusu sana bir şey mi dedi?"

İnanamıyordum. Metehan abi Eşref'i nasıl anlamıştı?

"Yok abi , hem binbaşı ne alaka?"

Bu isten sıyrılmanın en basit yolu inkar etmekti.

"Karşında çocuk yok Mahur. O adama nasıl baktığını, O şerefsizin de sana bakışlarını gördüm. Aranızda ne var?"

"Ona şerefsiz deme lütfen "

Eşref'i savunuşum onun daha da kaslarının çatılmasına sebep oldu. Hâlâ bana bakarken susmanın iyi olmayacağını düşündüm.

"Seviyorum onu"

Bir şeyler söylemesi için yüzüne baktım. Ama hiç oralı olmayıp beni dinlemeye devam etti.

"Dün akşam Canan'ın yanına gitmedim. "

Kollarını göğsünde bağlayıp beni dinlemeye devam etti.

"Ben her şeyi ona anlattım "

Kolları bağlandığı yerden iki yanına düştü.

"Peki ne dedi"

Sorusuyla dün akşam yaşananlar birbir aklıma düştü. Eşref hala şaşkınlık içindeyken, ona en başından itibaren her şeyi anlatmıştım. Eğer onunla bir yola gitmek istiyorsam gizli saklı bir şeyim kalmaması gerekiyordu.

Hiç beklemediğim bir anda beni kollarının arasına almış sıkı sıkı sarılmıştı

"Burda en masum olan sensin. Kendini üzüp, suçlanmaktan vazgeç. "

"Başkası bana ihanet etseydi umrumda olmazdı. Kendi kardeşim, annemizin karnında ayrılmaz iki parça olarak doğduk. En çok onun ihaneti canımı yakıyor. Annem ise benden olanları saklamış. Ben şimdi nasıl affedeyim ikisini"

Uzun süre ikimiz de sessiz kaldık. Ben onun göğsünde ağlarken, durmadan saçlarımı öpüp omzumu okşamıştı.

"Kardeşin kadar o herifte suçlu Mahur'um. "

"Nasıl?"

Başımı göğsünden kaldırıp aşık olduğum gözlerine baktım. Yüzümde ki yaşları sabırla kurutup konuşmasına devam etti.