BY CHANCE (TiAom)

Chapter 30

*Unedited Version

A/N: Hey! Hey! Hey! So before ko simulan ang chapter na 'to ay gusto ko lang sanang magpasalamat sa inyong lahat na bumabasa ng By Chance mula sa Panimula hanggang sa Huli. Hindi ko matatapos ito without your support guys. Di ko naman talaga hilig itong pagsusulat, di ko rin ito profession, pero dahil sa walang sawa niyong supporta ay naiinganyo na din akong sumulat.

THANK YOU GUYS <3

Eto na yung Ending Chapter so sana magustuhan niyo.

===

#BCEnding?

Tony's POV

"Andr--" sinalubong agad ako ni Andrew ng isang malakas na suntok ng makita niya ako. Andito kasi ako ngayon sa apartment niya, kasi nga diba, hinahanap ko si Andria. Baka kasi andidito pa siya.

"Ang kapal naman ng mukha mo para mag pakita pa dito!" sigaw niya sa akin.

Napahawak naman ako sa panga ko at pinahiran yung dumudugo kong labi, "... gusto ko lang naman makita si Andria"

"ANO!? PAGKATAPOS MO SIYANG SAKTAN AT PAIYAKIN!?!?" tapos hinawakan niya ako sa kwelyo at hinila ako papalapit sa kanya, "..DIBA SINABIHAN NA KITANG WAG MO SIYANG SAKTAN!?!?! PERO ANONG GINAWA MO!?!?! UMUWI SIYA NG LUHAAN DAHIL SA----" pinahinto ko siya sa pagsasalita gamit ang kamay ko na inilagay ko sa kanyang bibig.

"keep calm Andrew okay?! Please let me explain first..." napabitaw naman siya sa kwelyo ko at binigyan ako ng 'sige-simulan-mo-ng-mageplain-kung-ayaw-mong-lapain-kita-look'

Huminga muna ako ng malalim bago ako tuluyang nagsalita, "..okay unang-una, yung nangyari sa amin ni Andria ay isang malaking misunderstanding. Akala ko kasi na mas sasaya siya kay Joe at akala niya ding kami na ulit ni Andy, which is in fact NOT TRUE. Para din akong tangang nag-eemote at nagsayang din ng oras, pero buti na lang at sinabi at nilinaw na ni Joe sa akin ang lahat. Mahal na mahal na mahal na mahal ko ang kapatid mo Andrew, at wala na akong paki sa sasabihin ng iba. Ang tanging gusto ko na lamang gawin ngayon ay masabi ko sa kanya ang nararamdaman ko kasi ayoko ng magsisi. Ang tanga ko din kasi at nagsayang pa ako ng oras, ang torpe-torpe ko naman din kasi. Pero ngayon lalakasan ko na ang loob ko, kung yun lang ang tanging paraan para malaman niyang mahal ko din siya..." tapos huminga muna ako kasi naubusan na ako ng hininga kakaexplain sa kanya.

"Paano kong sabihin ko sa'yong huli ka na?" seriousong wika sa akin ni Andrew na siyang ikinalungkot ko. Napasandal ako sa gilid ng pintuan, *deep sigh*

"May magagawa pa ba ako?" para akong taong nalugi at yung emotion ko, ni hindi ko maintindihan.

"Huli na ang lahat para sa London Moment ninyo, kasi umuwi na siya ng pilipinas..." napatingala ako sa kanya ng marinig ko iyon, "...pero kung mahal mo talaga ang kapatid ko, pwede mo naman siyang puntahan sa pilipinas diba?" napayakap talaga ako sa kanya ng mahigpit ng sinabi niya sa akin iyon.

"SALAMAT!!" masaya kong wika habang di ko mapigilang tumalon-talon.

Hinawakan niya ako sa magkabila kong balikat, "... basta siguraduhin mo lang na di mo na papaiyakin ang little princess namin, hah?! Kundi, di mo na talaga siya malalapitan, ni hindi mo na makikita!" seriouso niyang sabi sa akin.

"OPO! Salamat kuya Andrew!!!"

"Pasalamat ka at alam kong mahal ka din ng kapatid ko kund---"