BY CHANCE (TiAom)

Chapter 22

#BCSuddenlyItsMagic

"I'm really, really, Really sorry about leaving you behind Andria..." paghingi ni Prof George ng paumanhin kay Andria.

"Sa susunod kasi, eh double check n'yo muna kung completo na ba lahat bago kayo umalis ng wala kayong maiwan!" nag-aapoy sa galit si Andrew. "Paano kung napahamak siya?! HAH!?!" sigaw niya na siyang ikinatakot naman nung Prof. Yumuko lang ito at nagwika, "Sorry Po Mr. Mendez, Hindi na po mauulit..."

"DAPAT LANG DAHIL KUNDI----!" sigaw niya.

"Haish. Kuya tama na nga yan..." pag awat ni Andria sa napaka over protective niyang kuya. Naisip kasi niyang baka himatayin pa sa kaba itong Prof niya dahil sa pinaggagawa ng Kuya niya. "Safe naman ako diba, kaya wag ka ng mastress jan..." tapos ngumiti ito sa kanya habang hinahagod-hagod nito yung likuran ni Andrew na tila pinapakalma na niya ito.

"I'm so so sorry talaga, Andria" paghingi uli ng paumanhin ng Prof.

"Ok lang po iyon Sir, pero sana wag na pong maulit." mahinahong wika nito.

****

Andria's POV

"If you need anything Princess, don't hesitate to call me okay?" wika ni kuya sa akin habang naglalakad kami papunta sa labas ng hotel building para tumungo sa kotse nito na nakapark sa di kalayuan. "... And if ever mawalay ka na naman sa group o mawala ka, tawagan mo agad ako." bilin niya sa akin.

Nag salute naman ako sa kanya na para bang cadete niya, "YES KUYA!" 

"Ilang days ba yung stay niyo dito?" tanong ni kuya sa akin.

"..3 days lang daw kami dito kuya, so maybe by thursday or friday, probably ay aalis na kami.." malungkot kong sagot. Eh kasi naman, nakakabitin ng sobra yung 3 days. 

"Oh, anyare jan sa mukha mo?" napansin niya ata yung pagiba ng expression ko.

"Ehh kasi naman kuya, nabibitin ako sa 3 days. Parang gusto kong magextend pa at samahan kang mag christmas dito." wika ko sabay pout

"ako nga ba?" mahinang bulong nito.

"Ano?!" sabay taas ng isa kong kilay.

Ngumiti naman ito ng nakakaloko, "wala...." 

Andrew's POV

Hi there! Ako nga pala si Christian Andrew Mendez, sa mga hindi pa nakakakilala sa akin. I'm 26 years old at ako ang nakakatandang kapatid nina Andria at Andre. Isa nga pala akong photographer at ang pagkuha ng mga litrato ang naging source of living ko. I also got the oppurtunity to travel around the world dahil dito. Nag-eenjoy naman ako sa trabaho kong ito, eh kaso I find this job quite lonely, mawalay ka ba naman sa family mo every now and then, nakaka homesick. Kung tatanungin niyo naman ako about sa love life ko, well I'm still single and not yet ready to mingle. I had some past relationships na din naman kaso di nagwowork out kasi nga diba hindi ako nakaka-permi sa iisang lugar for a long period of time dahil sa trabaho kong ito. Besides, wala pa rin naman ito sa isip ko, gusto ko kasi munang masiguradong magiging okay yung mga buhay ng mga kapatid ko bago ako magisip ng sa akin. Especially, Andria's life. Gusto ko munang bantayan 'tong mabuti ang princess namin. Kahit malayo ako, di ko pa rin tinitigilang maging over protective sa kanya. Aside from being the only girl sa aming magkakapatid, I saw and witness how she got devastated noong mga panahong nawala si Timmy. Alam kong aksidente ang lahat ngunit di ko pa rin maiwasang magalit at magtanong. Kung bakit sa dinami-dami, bakit ang Little Princess pa namin ang kailangang magsuffer ng ganoon. Ilang months din akong naka leave sa work nun para lang mabantayan si Andria. Sila mama at papa kasi di alam kong anong gagawin, palagi lang kasi itong nakatulala at nagkukulong sa kwarto. Andria suffered from depression and was really lost in track. Ga-graduate na sana siya kaso nang dahil sa nangyari, she has to stop. Hindi nga din pala namin pina-alam sa lahat ang naging condition niya. Baka kasi mamisinterpret pa ng iba kaya nung time na yun, pinalabas na lang naming pinapunta muna namin ito sa isang relative from another town para dun makapagluksa but the truth is, nasa bahay lang ito at doon nagkukulong.  Akala ko nga di na siya babalik sa dati.