ARİÇEM

Kaçak

Geçen yıllarda , yanlış hatırlamıyorsam izlediğim bir filmde "Parmak izlerimiz , dokunduğumuz hayatlardan silinmez." diyordu. Parmak izleri insanı kolayca ele verir. Bu da takip edilmeni kolaylaştırır. Benimki gibi bir hayat yaşarken ise geçmişin sürekli seni takip etmesi... Bu tam bir kabus... Bundan kaçamazdım ama eğer yakalanırsam da geçmişi telafi edebileceğim geleceğe geç kalacaktım.

'Toprağın oğlu ve senin kardeşinim.' dedi. 'Simon'ın başına gelenler için üzgünüm ama ablama saldırmış olması da hoşuma gitmedi. Nasıl ayrıldık bende bilmiyorum. Senin gibi annem veya babam yok Alison. Yani abla.' dedi.

Hepimiz ağzımızı açmış şaşkınlıkla bekliyorduk. Karşımda duran çocuk gerçek kardeşimdi. Tek gerçek ailem. 'Iıı tamam. Peki Simon'ın durumuyla ilgili herhangi bir bilgin var mı Logan ?' dedim. Ablası olarak belki ilk onunla ilgilenmem gerekirdi ama aklım Simon'daydı. Ablası olduğum gerçeği de oldukça tuhaf geliyordu çünkü daha önce bu çocuğu hiç görmemiştim. Jack ve Noah ne kadar Simon'a sinirli olsalar da onlar da endişeyle gelecek herhangi bir haberi bekliyordu. Logan 'Hayır. Bana bunlardan başka bir şey söylenmedi.' dedi. Ardından Noah'u göstererek 'Sevgili misiniz siz ?' diye sordu. Noah kıpkırmızı olarak 'Yok nereden çıkardın.' dedi. Logan kafasını sallayarak 'Bilemedim sanki her an Alison'ı koruyan bir halin var.' dedi. Noah sadece 'Evet öyle.' dedi. 'Çok yakın arkadaşız Logan.' dedim. 'Benlik bir durum yok sadece şu durumda sizi tanımaya çalışıyorum.' dedi Logan. Rahat bir tavırla koltuğa oturdu. Özgüveni tavan yapmış gibiydi. Sadece ona bakıyordum hâlâ olayın şokundaydım. Kurul hayatımı zorlaştırmak dışında hiçbir şey yapmıyordu. Hayatıma yeni birisinin girmesi sorumluluk demekti ve olabilecek herhangi bir tehlikede endişelenmekti ki hele bu 'kardeş' sıfatıyla giriyorsa daha büyük bir duygusal karmaşaydı.
Noah Logan'a herhangi bir odayı vermek için onu yukarı çıkardı. Jack'e bakarak koltukta geri yaslandım. Ellerimi suratıma götürüp yüzümü örttüm. Jack 'Bazen hepimiz için zor olur hayat Alison. Simon'ın sana yaptıkları affedilemez. Ne kadar sevgisi için yapmış olsa da. Ama onu kaybetmek hepimizi ağır yaraladı. Logan'a bir şans ver bazen bir kardeş her şey demektir.' dedi. Bakışlarımı dışarı bahçeye çevirdim. İçimden ilk kez kurula lanetler yağdırdım.
Ağırdı. Yaşadıklarım iki aylık bir süre için yoğun ve ağırdı. Kendi kendimle konuşmayı bırakarak başımı koltuğun kenarına yasladım.
***
Başımı kaldırıp etrafa bakındığımda Noah yan tarafımdaki koltukta uyuyakalmıştı. Logan'ı aradı gözlerim. Hava kararmıştı dışarıda olamazdı. Ayaklanıp oturduğumda üst kattan sesler gelmeye başladı. Sessizce merdivenlere yöneldim. Sesleri takip ettiğimde kendimi Ava'nın odasının önünde buldum. İçeri girdiğimde Jack ve Logan, Ava'nın peluşlarında oturmuş konuşuyorlardı. 'Korkuttunuz beni.' dedim. Gülümsediler. İyi gözüküyorlardı. Ava'nın yatağına gidip saçlarına dokundum. Onu her böyle görüşümde daha berbat oluyordum. Gözlerimin dolduğunu saklamak için öne doğru başımı eğip kalktığım sırada kapı çalmaya başladı. Hepimiz anında merdivenleri koşarak indik.
Köşeyi dönüp kapıya baktığımda Jason'la karşılaşmak beni ilk kez rahatlatmamıştı. Simon'ı arıyordu gözlerim. Jason fark etmişti ki bakışlarını benden Jack'e çevirerek 'Saldırıya uğradık. Tam o sırada kaçtı. Lanet etkisini göstermeye başladı Jack.' dedi. Beynimden vurulmuşa döndüm. Olduğum yere çöktüm. Ava gibi uyuyamıyordum. Hiçbir şeyi hissetmeden silip atamıyordum. Sadece kalakaldım.
***
Herkes susmuş oturuyordu. Jack elinden hiçbir şey gelmemesine katlanamıyordu. Noah artık hastalıklı gibiydi. Jason'ın saldırıdan kalma yaralarına iksir damlatıyordu. Logan yanımda sessizce oturmayı tercih etmişti. Elleriyle oynuyordu. Ona dönerek 'Aç mısın?' dedim. Gülümsedi 'Atıştırdım ben bir şeyler dert etme.' dedi. Mutfağa doğru yöneldim.
Ellerim titreye titreye üst raftan bir bardak aldım. Tam doldurmak isterken birisi elini elimin üzerine koydu. Dönüp baktığımda Jason'ı gördüm. 'Ben hallederim otur sen.' demesi üzerine camın önündeki koltuğa oturdum. Yanıma gelip suyu uzattı. Tüm bardağı içsemde içimdekiler durulmuyordu. Ona bakmaya devam ettim. Gözlerini ilk kez uzun bir süre kaçırmadan bana bakıyordu.
Sonra yaşadıklarımız aklıma geldi. Baştan sona. Saldırı,Ava,Simon,lanet...
Gözlerim dolu dolu oldu ona bakarken. Beni kendisine çekip sarıldı. Sadece ağladım. Saatlerce ağladım. Ta ki gözlerim ağlamaktan yorulup uykuya yenik düşünceye kadar.