Seducing The Playboy Billionaire (Billionaire Clan Series #2)

Kabanata 8

Warning: [r-18]
--------------

Kabanata 8

I turned around, I stilled more. The man I used to love before is in front of me, with all confident. Halos hindi ko siya makilala. I can't recognize his new appearance, seems like time changed it all.

"Airish, ikaw nga!" Mas natulos ako sa kinatatayuan nang bigla s'yang yumakap sa akin.

I'm stunned, I can't speak up. Napipilan ako dahil sa pagkabigla. Ang makita siya muli ay nagpabalik sa akin ng mga alaala. Ang mga alaalang isa rin sa pinagdaanan ko bago ko narating ang ngayon.

Nang sa wakas ay matauhan, dahan-dahan kong kinalas ang sarili mula sa pagkakayakap niya. He faced me, his eyes were smiling so as his lips. He looks so happy seeing me again. I wonder how he got the nerve to smile like that, but oh well, I'm not into him anymore so.

"Laurence. It's nice seeing you here," I said in a casual tone.

Mas napangiti siya."Naalala mo pa pala ako.." sabay kamot niya sa batok.

I smirked."Of course. Anong tingin mo sa 'kin, ulyanin na? But to be honest, medyo nakalimutan ko ang itsura mo, lalo na ngayon, ibang-iba ka na." I gestured his posture.

He chuckled."You, too. You look sexier. I can't believe naging ex kita, Airish."

Naging hilaw ang ngisi ko. Tinalikuran ko siya para maglakad patungo sa pwesto ko, nahabol niya ako at naramdaman ko pa ang paghawak niya sa aking siko. I tried to push his hands away from my elbow but he's a persistent and numb faggot. Hindi man lang makapansin na naiilang ako.

Sino ba namang hindi maiilang kapag nagkita kayo ng ex mo?

Maalala ko lang mga sweetness na pinaramdam ko sa kan'ya noon, nakakadiring pangyayari.

I sat on the cushion. He's after me then he sat beside me. I crossed my legs. His stares is creeping me out and making the atmosphere so awkward. Parang sinusuyod niya ang bawat bahagi ng pagkatao ko, parang hindi siya makapaniwala na pagkalipas ng tatlong taon ay makikita niya muli ako.

"Uh, Laurence, can you, atleast move away a bit?" Kumunot ang noo niya. I sighed."I'm gonna be straightforward to you. I'm not comfortable talking to you in an intimate way. We're not lovers anymore so I preferred a casual talk. I hope it's fine with you and I hope you understand my point here." Diniretso ko na.

Nakita ko siyang napalunok. Nawala ang kaninang maaliwalas na ngiti at kumikinang n'yang mata. I didn't regret saying those words, he deserves to enlighten, to know our real state since we broke up.

"Bakit.. mahal mo parin ba ako, Airish?" Pagkatapos niyang sabihin iyon, namilog ang mata ko hindi dahil naapektuhan ako doon o nabuking ako sa totoo kong nararamdaman.

Kundi dahil nagulat ako sa takbo ng isip niya. Nagulat ako kasi akala ko malinaw na sa kan'ya ang lahat matapos ang hiwalayan. Hindi parin pala niya naiintindihan.

Kung lumalakas ang dagundong ng tugtog, lumalakas din ang naiisip kong posibilidad ng kahahantungan ng usapang ito. I know him too well, he's the type of guy who never consider anyone's opinion, he don't easily believe on what's the truth, he's always stubborn and that's what I hate about him.

"How could you say those words, huh? Look, Laurence. I broke up with you because I'm tired of fighting our relationship alone. Kasabay ng pagkapagod ko ang pagkawala ng nararamdaman ko sa 'yo. Hindi na kita mahal." I said directly in his eyes.