Seducing The Playboy Billionaire (Billionaire Clan Series #2)

Kabanata 28

Kabanata 28

I went to work with sunglasses on my eyes. Hiniram ko lang iyon kay Ria, iiling-iling siya sa tuwing tumitingin sa akin at nakikita ang ayos ko. I just ignore her and her tick-tacking tongue. Sunglasses mode on, because I got hurt again last night and I cried while driving to their house.

She asked me and there my tears didn't stop being a waterfalls. Good thing hindi niya hinayaan na makita ako nina Tita Myla na ganoon, sa kwarto niya kami nag-usap at sinabi ko sa kaniya ang lahat. Mula doon sa dinner kasama ang pamilyang Javier hanggang sa nangyari sa bar.

"Chantal, anong ganap 'yan?" Bungad na tanong ni Jory.

I sat on my swivel chair, Ria did the same. Hindi ko alam kung sasagutin ko ba si Jory, nakatingin na rin sa akin sina Troy at ibang nasa hilerang likuran, probably waiting for my response.

"Wala lang 'yan. Trip ni mare mag-salamin, new style, ganern!" Thankfully Ria saved my ass here.

Tumango-tango ang mga ito.

"Ahh... totoo ba 'yon, Chantal?" Hirit pa ni Jory. I just nodded.

Truth is, I don't really like talking too much right now. Dahil paos ang boses ko at parang lalake na garalgal. Ang tinitingnan kong sanhi ay ang pagkabasa ko sa ulan no'ng isang gabi at ang walang tigil kong pag-iyak. Yeah, right, I didn't paying attention to my health because of the another heartbreak I experienced.

Si Ria naman talaga ang nagsuhestiyon na magsuot ako ng sunglasses. Hindi naman ako concern kung makita ng lahat ang maga kong mga mata pero para matigil na siya, sinunod ko na rin.

"Sabi ko naman kasi sa 'yo, tigilan mo nalang. Hayaan mo na, pakawalan mo na siya! Tingnan mo tuloy, ilang beses ka nang napapahiya at nasasaktan!" Aniya habang naglalakad kami patungong vending machine.

Here we go again.

I chuckled na parang wala lang ang sinabi niya."Ayos pa naman ako, Ri. Kaya ko pa at hanggang kaya ko pa, titiisin ko ang sakit. Isang araw nalang, oh!" I pointed out.

She shook her head disappointingly. Naghulog ako ng barya sa machine at pinili iyong iced coffee since favorite ko 'yon. May kakilala akong naroon sa kabilang machine, bahagya pa itong nagtaka matapos makitang nakasalamin ako ngunit ngumiti rin naman sa akin bago kami nilampasan. Ria sighed heavily that I can feel her frustration.

"Ang kulit kulit mo, Cha. Concern lang ako sa 'yo kasi kaibigan kita, ayokong makita kang umiiyak nang dahil lang sa isang lalaki. Korni man pakinggan pero nasasaktan ako 'pag nasasaktan ka! Hindi ka naman gan'yan dati, e.. 'wag mo na akong gayahin.."

Pagkakuha ko ng kape ay saka ko siya hinarap. She's now looking at me with eyes in sadness. My chest hurt dahil hindi siya kailanman naging ganito kung sang-ayon pa siya sa mga ginagawa ko. Ako naman ang bumuntong hininga at umupo sa couche.

"I appreciate your concern. I actually want to follow your advices but my heart doesn't cooperating!" Pansamantala kong inalis ang sunglasses at tumulala."Hindi naman kita ginagaya, e.. siguro ganito lang talaga kapag nagmamahal. Ri.. R-Ri, mahal ko na s'ya, e. Nando'n na, e! Masaya na kami pareho! Pero.." I trailed off.

"Oo, kaya nating magmahal ng iba, kaya nating ibigay ang lahat sa kanila tapos anong matitira sa atin? Anong matitira sa 'yo kung sobra mo s'yang mamahalin?" She exclaimed and it hit me.

I fought the urge of crying again because I'm damn so tired.. my eyes are so tired. Pagod na akong umiyak, pagod na ang mga mata kong maglabas ng luha pero ang lintik na puso ay sige parin, ayaw parin sumuko. Ganoon na ba talaga katanga ito?