Kabanata 36

3.2K 72 3
                                    

Kabanata 36



May mga bagay na kahit pilit nating ibinabaon sa limot, kusa parin bumabalik. Lalo na kung ang sanhi ng paglimot ay masyado kang nasaktan. At iyong taong dahilan ay bigla na lamang nasa iyong harapan.


"Why are you here, Chantal?" Inulit niya pa ang tanong na iyon pero this time may pangalan ko na, huh.



Ang kaninang kaba ay napalitan ng pagkainis. Unti-unti, kumunot ang noo ko at hindi napigilang itaas ang kilay. How did he got the nerve to ask me that question? Kung makipag-usap, akala mo close pa kami. Dream on siya.


"Why? Am I not allowed to go here and buy some bread?" I didn't hide the annoyance on my voice.



Namnamin niya ang inis ko.


His lips protruded."Not really. I'm here to buy some bread either."


My lips formed an 'O'. Talaga lang ha? Can you believe it? Siya, na isang bilyonaryo, bibili sa isang panaderya? I doubted if it's his first time.


"Really? Here? Don't you find it cheap? Naubusan ka ba ng bills at tanging barya na lamang natira sa 'yo?" Pang-aasar ko na may halong pagka sarkastiko.


He shifted his body and narrowed his eyes at me. Tinapatan ko iyon. Pero hindi ko parin maipagkakaila na maraming nabago sa kaniya. At kapag sinabi kong madami, ibig sabihin no'n ay mas gumwapo siya. He became taller na kailangan ko pang tingalain, well, noon naman ay tinitingala ko na siya pero iba na ngayon, feeling ko mas nadagdagan ang pagflex ng leeg ko.



"I don't find any cheap with it. What's wrong about me, buying those? And stop being sarcastic, will you?" Aniya. I gritted my teeth.


Aba't may gana pa talaga siyang diktahan ako? Kulang nalang ang salitang shut up at parang ayaw pa nga n'yang marinig ang boses ko. Kung gano'n, bakit pa siya lumapit at nagtanong? Tanginang unggoy 'to.



"I'll say whatever I want to say," My eyes narrowed."Don't dictate me because you're not my dictator and you're not even any of my close people so you have no rights at all, Keiron." Mariin kong wika.


I saw his jaw clenched repeatedly. Mas nadepina pa iyong panga niya at ang paraan niya ng pagtingin ay nag-iba na rin, wala nang kinang akong nakikita at puro blanko o 'di kaya'y panunuya ang mababasa. O' sa akin lang siya ganito at sa iba naman ay hindi? Maybe he still hates me down to his core that's why. How unfair of him.


"I hate the way you talk and I hate you even more now that I'm seeing you here," he scowled directly staring at my eyes.


Napaahon and dibdib ko. I knew it. Hindi ko alam ang mararamdaman. Ilang beses naman na niya akong nasabihan ng masasakit na salita pero ang lumabas mismo sa bibig niya na kinamumuhian niya ako, iba ang dating sa akin. However, a thought of him, hating me, doesn't even unexpectedly. I already foresaw it since the day I broke his ego.



"I know, sweetheart, I know..." I decided to mock him. Inasahan ko na ang mas iritado niyang ekspresyon at hindi naman ako nabigo.


His brows furrowed."Don't fvcking call me that." He gritted.


I smirked kahit na nangangatal ang labi.


"Remember this, sweetheart, hindi lang ikaw ang pwedeng pumunta rito at bumili ng tinapay. Hindi porke bilyonaryo ka, e, may karapatan ka na sa lahat." Sinadya ko talagang mahamigan niya ang poot na may halong pang-aasar sa tono ko.


He gritted his teeth once again and I admit, I'm shocked when he suddenly grabbed my wrist that made me step closer to him. It's like our distance closed. I can now smell his usual scent. Iyon pala ang hindi nagbago. Ganoon parin, hindi masyadong matapang pero suwabeng amuyin. His manly scent traveled through my nostrils. I forced my eyes not to close or I'll be dead in shame.



Seducing The Playboy Billionaire (Billionaire Clan Series #2)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon