Over My Dead Body

36

Ο πατέρας μου επέμεινε να περάσω την υπόλοιπη μέρα στο γραφείο του για να ενημερωθώ για όλες τις κρυψώνες των Ρώσων στην Samara. Είμαι εδώ μέσα ήδη 8 ώρες, ενώ ο πατέρας μου έφευγε για λίγο μέσα στην μέρα και επέστρεφε με περισσότερα έγγραφα.

Έφευγα από την χώρα επ'αόριστον, και αντί να περνάω χρόνο με τον Ace, είμαι κολλημένη με εκατοντάδες χαρτιά που πρέπει να μελετήσω.

Ξεφυλλίζω μέχρι το τελευταίο χαρτί. Ο μόνος ήχος εδώ μέσα ήταν από το τακούνι μου που χτυπούσε με μανία στο πάτωμα.

"Τέλος" λέω αφήνοντας τον ντοσιέ πάνω στο τραπέζι και ακουμπάω την πλάτη μου στην καρέκλα. Ο πατέρας μου το κοίταξε και έγνεψε. Παίρνει έναν τεράστιο φάκελο από δίπλα του και τον αφήνει μπροστά μου. Περνάω το χέρι μου από τα μαλλιά μου και χτυπάω τα νύχια μου καθώς διαβάζω.

"Φαίνεσαι ανήσυχη. Τι συμβαίνει πριγκίπισσα?" μου λέει αφήνοντας κάτω τα χαρτιά που κρατούσε.

"Απλά είμαι ενθουσιασμένη με την αποστολή" λέω ψέμματα.

"Allegra, όχι ψέμματα σε εμένα. Σε ξέρω πολύ καλά" είπε αυστηρά και έβαλε το χέρι του πάνω στο δικό μου.

"Ξέρω ότι αγχώνεσαι που θα αφήσεις την Alice μόνη της με τους De Lucas" είπε. Τον κοιτάζω και γέρνω το κεφάλι μου.

Μπαμπά, αν νομίζεις ότι αυτό με απασχολεί έστω και λίγο τότε δεν με ξέρεις καθόλου.

"Ξέρω ότι δεν μπορείς να χαλαρώσεις όσο είναι εδώ, ειδικά ο Ace. Είσαι συνέχεια σε υπερένταση. Συγνώμη που σε έβαλα σε τέτοια θέση και θέλω να ξέρεις ότι είμαι πολύ περήφανος με τον τρόπο που χειρίζεσαι την κατάσταση" είπε αληθινά και μου χαμογέλασε.

"Ευχαριστώ μπαμπά" λέω απαλά, γελώντας από μέσα μου.

"Ο Marciano και εγώ συμφωνούμε σε ένα πράγμα: την ασφάλεια για τις γυναίκες και τα παιδιά μας" ξεκίνησε να λέει.

"Οο τα βρήκατε. Εκείνη η αγκαλιά που δώσατε πάντως ήταν υπέροχη" μειδιώ και στριφογυρίζει τα μάτια του στο σχόλιό μου.

"Οπότε για να ηρεμήσεις λίγο πρίν φύγεις, θα σου πω ότι επίσης συμφωνήσαμε πως οι άντρες μας θα έχουν άδεια να πυροβόλησουν τον Ace και τον Romano αν βρεθούν δίπλα σε εσένα και την Alice. Και το ίδιο οι δικοί του άντρες αν βρεθείτε εσείς δίπλα τους" μου είπε χαμογελώντας.

Γαμώ γαμώ γαμώ

"Τ-τι?" αφήνω τα χαρτιά στο τραπέζι. "Δεν είναι λίγο υπερβολικό? Δουλεύουμε μαζί τους εδώ και μήνες αλλά κανείς μας δεν έχει πεθάνει" λέω προσπαθώντας να κρύψω το άγχος στην φωνή μου.