Over My Dead Body

41

Allegra

Αρραβωνιάστηκαν? Αυτοί οι δύο? Αρραβωνιασμένοι? Ποιος μου κάνει πλάκα?

Περιμένω κάποιον να βγεί και να μου πει ότι μου κάνουν πλάκα. Ότι ήμαστε στην τηλεόραση και ότι όλα αυτά είναι ψέμματα.

Αυτός ήταν εδώ και έπαιζε με την Victoria ενώ εγώ ήμουν σε άλλη χώρα και έκλαιγα κάθε βράδυ με την Beretta στα χέρια μου... την γάτα που ΑΥΤΟΣ μου έδωσε. Δεν απορώ τελικά που δεν μου έγραψε για 5 εβδομάδες. Πρέπει να ήταν πολύ απασχολημένος με την πλαστική κούκλα.

Δεν με νοιάζει, δεν τον χρειάζομαι. Αυτό είναι απλώς η επιβεβαίωση που χρειαζόμουν για να τον ξεπεράσω και να συνειδητοποιήσω ότι δεν μπορούσαμε ποτέ να ήμαστε μαζί. Θέλω να γελάσω με την ειρωνεία ότι θα γίνει κουνιάδος μου.

"Συγχαρητήρια" σφίγγω τις παλάμες μου δυνατά και τον κοιτάζω. "Πότε είναι ο γάμος?" ρωτάω το "ζευγάρι" ενώ σκέφτομαι ήδη 5 διαφορετικούς τρόπους για να την αποτελειώσω.

"Επειδή ήμαστε πολύ χαρούμενοι και δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο, θα γίνει σε έναν μήνα ακριβώς" λέει και πηδάει πάνω κάτω. Ο Ace την κοίταξε απότομα με μια έκφραση έκπληξης στο πρόσωπό του.

Οι γονείς μου, ο Marciano και η Viola μπήκαν μέσα, με τους φρουρούς ακριβώς πίσω τους. Όταν είδαν εμένα και τον Ace τόσο κοντά, τσιτώθηκαν και έπιασαν τα όπλα τους.

"Xavier, αρκετά με αυτή την ηλίθια συμφωνία" είπε η μητέρα μου κοιτώντας τους φρουρούς.

"Όταν παντρευτεί ο Ace με την Victoria, θα γίνουμε οικογένεια. Δεν υπάρχει λόγος να συνεχιστεί αυτό." Λέει με αυτοπεποίθηση και δίνει μια σφαλιάρα στο κεφάλι ενός φρουρού. Τα λόγια της με χτυπούν αμέσως.

Τελικά συμβαίνει στα αλήθεια. Θα παντρευτεί.

Ο Marciano και ο πατέρας μου ανταλλάσουν ματιές και ξεφυσούν ενοχλημένοι.

"Κατεβάστε τα!" λέει ο μπαμπάς σοβαρός και με πλησιάζει. Ο Marciano έγνεψε πρός τους φρουρούς οι οποίοι χαμήλωσαν τα όπλα.

"Πριγκίπισσα" είπε πιάνοντας τους ώμους μου. "Χαίρομαι πολύ που γύρισες. Τίποτα δεν ήταν το ίδιο χωρίς εσένα." Με αγκαλιάζει σφιχτά. Ακούω τον Ace να μουρμουρίζει κάτι και τραβάει το χέρι του μακριά από την Victoria.

"Καλωσήρθες Allegra. Έμαθες που βρίσκεται ο Moskov?" ρωτάει ο Marciano και τυλίγει το χέρι του γύρω από την Viola.

"Είναι στην Κολομβία. Στην Baranquilla για την ακρίβεια" λέω ψυχρά.

"Πως κατάφερε να φτάσει μέχρι εκεί?" γρυλίζει ο πατέρας μου, ακουμπώντας το κεφάλι του.